Ὁμιλία τῆς Α.Θ.Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου κατὰ τὴν ἐπὶ τῇ ὑποδοχῇ Αὐτοῦ δοξολογίαν εἰς τὴν Ἱ. Μονὴν Διονυσίου (21/08/2008).

Ὁσιολογιώτατε ἅγιε Καθηγούμενε κύριε Πέτρε, καί οἱ λοιποί ἱερομόναχοι καί μοναχοί τῆς περιπύστου Ἱερᾶς Βασιλικῆς, Πατριαρχικῆς ἡμῶν καί Σταυροπηγιακῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Διονυσίου, «χάρις ὑμῖν καί εἰρήνη ἀπό Θεοῦ Πατρός καί Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ δόντος ἑαυτόν ὑπέρ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν» (Γαλ. 1, 3).

Θείᾳ συνάρσει ἠξιώθημεν νά ἔλθωμεν, ἀπό τήν ἐκκλησιαστικῶς πάντοτε Βασιλεύουσαν Κωνσταντινούπολιν, εἰς τό Ἅγιον Ὄρος καί εἰς τήν «Νέαν Πέτραν» ταύτην τοῦ «Μεγάλου Κομνηνοῦ», διά νά συνεορτάσωμεν πρεπόντως τήν τε ἐτησίαν μνήμην καί τήν πεντακοσιοστήν ἀμφιετηρίδα τῆς ὁσιακῆς κοιμήσεως τοῦ πολλοῦ τά θεῖα ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νήφωνος Β’, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ Διονυσιάτου. Δοξάζομεν πρός τοῦτο ἐκ μυχίων ψυχῆς τό πάντιμον καί μεγαλοπρεπές ὄνομα τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ καί ὑποκλινόμεθα εὐλαβῶς ἐνώπιον τῆς Ἐφόρου τοῦ Ἱεροῦ Τόπου Κυρίας Θεοτόκου. Ἐν ταὐτῷ, εὐχαριστοῦμεν τόν Μέγαν Πρόδρομον, κατασπαζόμενοι τήν ἁψαμένην τήν ἀκήρατον κορυφήν τοῦ Δεσπότου ἁγίαν καί χαριτόβρυτον δεξιάν αὐτοῦ, τόν Ἅγιον Διονύσιον τόν Κτήτορα, τόν ἀξιόθεον ἐν τοῖς προκατόχοις ἡμῶν καί ἑορτάζοντα Ἅγιον Νήφωνα τόν Θαυματουργόν, ὡς καί τούς λοιπούς Διονυσιάτας Ἁγίους, ἐξαιτούμενοι τάς εὐχάς των καί τάς πρός Θεόν ὑπέρ ἡμῶν ἁγίας πρεσβείας των.

Εὑρισκόμενοι ἐν μέσῳ ὑμῶν, Ὁσιώτατοι ἀδελφοί, ἔχομεν τήν αἴσθησιν ὅτι εὑρισκόμεθα κυριολεκτικῶς εἰς τά ἴδια. Καί τοῦτο ὄχι μόνον διότι ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης εἶναι ὁ Κανονικός Ἐπίσκοπος καί Ποιμήν τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί τῆς Ἱερᾶς Μονῆς σας, ἀλλά καί διότι τά πρός αὐτόν καί τήν ἐσαεί δοκιμαζομένην Μητέρα Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀγαθά αἰσθήματα, ὁ σεβασμός καί ἡ ἀφοσίωσις ὑμῶν εἶναι γνωστά καί πολλαχῶς μεμαρτυρημένα. Οὕτω δέ εὐαρεστεῖται καί ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος θέλει τούς πιστούς, καί τόν κλῆρον, καί τόν μοναχισμόν, συνδεδεμένους εἰρηνικῶς καί ἁρμονικῶς μετά τοῦ Ἐπισκόπου των ὡς αἱ χορδαί μέ τήν κιθάραν, κατά τήν ὡραίαν ἔκφρασιν τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ θεοφόρου, διά νά ᾂδεται ἐν τῷ συνδέσμῳ τούτῳ τῆς εἰρήνης, τῆς ἀγάπης καί τῆς εὐπειθείας, τό παναρμόνιον μέλος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί νά συνίσταται ἡ Ἐκκλησία. Εἰς τά ἴδια, λοιπόν, ἐλθόντες, κομίζομεν εἰς ὑμᾶς, τά προσφιλῆ καί ἐπιπόθητα τέκνα ἡμῶν, ὁλοκάρδιον τήν στοργήν, τήν ἀγάπην, τήν εὐχήν καί τήν εὐλογίαν τῆς ποτνίας Μητρός Ἐκκλησίας, τῆς ὁποίας τόν Πατριαρχικόν Θρόνον δίς ἐκλέϊσεν ὁ ἐκ τῆς ὑμετέρας Ἀδελφότητος θειότατος Νήφων.

Ἀνατρέχοντες εἰς τάς σελίδας τῆς Ἱστορίας τῆς γεραρᾶς Μονῆς σας, εὑρίσκομεν σελίδας δόξης ἐκκλησιαστικῆς πολλῆς, ἀποτόκου τῆς συντόνου ἀσκήσεως καί συστηματικῆς νοερᾶς ἐργασίας καί φιλοτίμων πνευματικῶν προσπαθειῶν τῶν Διονυσιατῶν Μοναχῶν, ὡς ἐπιβεβαιοῦται ἐκ τῆς ἀναδείξεως ἐκ τῶν κόλπων των ἕνδεκα γνωστῶν καί ἀνεγνωρισμένων Ἁγίων. Βεβαίως παρά τούς ἕνδεκα τούτους ἵσταται καί σειρά ὁλόκληρος πολλῶν ἄλλων, τῶν ὁποίων τά ὀνόματα ὁ μισθαποδότης Κύριος ἐπιφυλάσσεται νά φανερώσῃ δημοσίᾳ κατά τήν μεγάλην ἡμέραν τῆς δευτέρας καί ἐνδόξου Παρουσίας Του, πρός παγκόσμιον χαράν καί ἀγαλλίασιν. Καί πλησίον τῶν Ἁγίων, πλεῖστοι δόκιμοι τήν ἀρετήν καί περίβλεπτοι τήν σοφίαν καί πλούσιοι τήν χάριν Πατέρες, οἱ ὁποῖοι μέχρι καί τῶν ἡμερῶν μας ἐτίμησαν τό ὄνομα καί τήν ἰδιότητα τοῦ Διονυσιάτου μοναχοῦ, ἐν οἷς καί ὁ πολύς Καθηγούμενος Γαβριήλ, ὁ πεπυκασμένην ἔχων τήν σύνεσιν καί τήν σοφίαν, καί πλείστας ἀγαθάς ὑπηρεσίας προσενεγκών εἰς τήν Μονήν, εἰς τό Ἅγιον Ὄρος ὁλόκληρον, ἀλλά καί εἰς αὐτήν τήν σεβασμίαν καθέδραν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Εἶναι γνωστόν ὅτι ἦλθεν εἰς τήν Κωνσταντινούπολιν, κατόπιν προσκλήσεως τοῦ μακαριστοῦ προκατόχου ἡμῶν Ἀθηναγόρου, μετά πολλῆς μάλιστα τῆς προθυμίας, καί ἀνεδέχθη τήν ἐξομολόγησιν τῶν πιστῶν, καθώς καί τῶν φοιτητῶν τῆς Ἱερᾶς καί περισέμνου Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης, ἐν οἷς καί τῆς ἡμετέρας Μετριότητος, μετά μειλιχιότητος καί διακρίσεως πολλῆς. Ἐνθουσιωδῶς εἰργάσθη ἐπί μῆνα περίπου ἔργον εὐαγγελικόν, καταγράψας ἀργότερον καί τάς ἱεράς ἐμπειρίας του ἀπό «τό πολύπλαγκτον καί μαρτυρικόν Φανάρι, μέ τά σεπτά Πατριαρχεῖα μας, τόν ἁγιώτερον τόπον τῆς Εὐρώπης, τό κέντρον τῆς Ὀρθοδοξίας, τόν πόνον τῆς ψυχῆς μας», κατά τούς ἰδίους αὐτοῦ λόγους (Μοναχοῦ Θεοκλήτου Διονυσιάτου, ὁ Γέροντάς μου Γαβριήλ Διονυσιάτης, σελ. 174). Ἐπίσης, ὁ λόγιος γέρων Θεόκλητος, ὁ μελετητής τῶν Πατέρων καί δεινός χειριστής τοῦ καλάμου, ὡς καί ὁ βαθύς καλλιεργητής τῆς νοερᾶς προσευχῆς Καθηγούμενος Χαραλάμπης, καί εἴ τις ἕτερος. Ἡ παρουσία πάντων τούτων ἀποδεικνύει τό ἀδιάκοπον τῆς ἐνταῦθα συντελουμένης θεουργικῆς ἐργασίας, τό συνεχές τῆς σμιλεύσεως θεοειδῶν χαρακτήρων καί τό ἄπαυστον τῆς εὐαρεστήσεως τῷ Κυρίῳ. Δόξα πολλάκις τῷ  Θεῷ χάριν τούτων, καί εἴθε αἱ μακάριαι εὐχαί των νά συνοδεύουν τήν σύγχρονον Ἱεράν Διονυσιατικήν Ἀδελφότητα καί ἡμᾶς.

Ἐπιφυλασσόμεθα νά εἴπωμεν πλείονα εἰς τά πλαίσια τῶν ἐκδηλώσεων τῆς Κυριακῆς, ἡμέρας τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Νήφωνος. Τό γε νῦν εὐχαριστοῦμεν ἀπό καρδίας  διά τήν θερμήν ὑποδοχήν, τούς πλήρεις εὐγενείας, ἀγάπης καί εὐλαβοῦς ἀφοσιώσεως λόγους σας, ἅγιε Καθηγούμενε, καί αἴρομεν χεῖρας εὐλογίας κατευλογοῦντες πᾶσαν τήν Ἀδελφότητα ὁλοψύχως καί εὐχόμενοι πατρικῶς καλήν πανήγυριν καί ὅσα εὔφημα, ὅσα θυμήρη καί εἰς ψυχικήν σωτηρίαν συντείνοντα.

Χαίρετε ἐν Κυρίῳ, ἀδελφοί καί τέκνα ἀγαπητά, πάλιν ἐρῶ∙ χαίρετε!