Ὁσιώτατοι Πατέρες,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Μετὰ πολλῆς συγκινήσεως, προσοχῆς καὶ ἀγάπης, ἠκούσαμεν τὰς προσρήσεις τοῦ Ὁσιωτάτου Δικαίου τῆς Σκήτης ταύτης, καὶ πρὸς τὴν ἐντολὴν τοῦ Ἀποστόλου “ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε” αὐθορμήτως συμμορφούμενοι, ἐκφράζομεν τὴν ἐκ βαθέων εὐχαριστίαν ἡμῶν πρὸς τὸν Θεόν, διότι ηὐδόκησε νὰ φέρῃ τὰ βήματα ἡμῶν εἰς τήν, ἐν ᾗ εὑρισκόμεθα, σκήτην, τὴν πλήθουσαν εὐλαβῶν μοναχῶν, κυρίως ἐκ Ρουμανίας προερχομένων, καὶ ἐν τῇ γλώσσῃ αὐτῶν λατρευόντων τῷ Κυρίῳ. Εἰς πᾶσαν γλῶσσαν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος τῶν Ἀποστόλων καὶ ἐκ πάσης χώρας τὰ δίκτυα αὐτῶν ἐζώγρησαν πιστούς, εὐπροσδέκτους ἀδελφοὺς ἐν τῇ πίστει καὶ ἀγαπητοὺς συμμάχους εἰς τοὺς πνευματικοὺς ἀγῶνας.
Ἡ Πανορθόδοξος Σύνοδος τοῦ 1872, ἡ συνελθοῦσα ἐν τῷ καθ’ ἡμᾶς Πανσέπτῳ Πατριαρχικῷ Ναῷ ἐν τῷ Ἱερῷ τῆς Ὀρθοδοξίας Κέντρῳ, ἐπεβεβαίωσε τὸ συνεχὲς καὶ ἀδιάπτωτον ἀπὸ τῶν πρώτων χρόνων τῆς ὑπάρξεως τῆς Ἐκκλησίας μέχρι σήμερον βίωμα αὐτῆς, ὅτι ἐν αὐτῇ οὐκ ἔστιν Ἰουδαῖος, οὐδὲ Ἕλλην, βάρβαρος, σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ πάντες ἐν Χριστῷ εἴμεθα ἀδελφοί, κεκλημένοι εἰς τὸ Δεῖπνον τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, διὰ τῶν αὐτῶν δυνατοτήτων μετοχῆς.
Τοῦτο τὸ βίωμα τῆς ἐν Χριστῷ ἀδελφωσύνης πάντων τῶν χριστιανῶν, ἀνεξαρτήτως ἐθνοφυλετικῆς καταγωγῆς, βιώνετε καὶ ὑμεῖς ἐν Ἁγίῳ Ὄρει, ἔνθα συναντᾶτε πιστοὺς συμμοναστὰς ἐκ πασῶν τῶν χωρῶν τῆς γῆς. Πάντες, ἐν θερμῇ ἀδελφικῇ ἀγάπῃ λατρεύομεν τῷ Θεῷ, καὶ πάντες ἴσην αἰσθανόμεθα τὴν ἀγάπην, θαλπωρὴν καὶ στοργὴν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, εἰς τὴν κανονικὴν δικαιοδοσίαν τοῦ ὁποίου ἀνέκαθεν ὑπάγεται τὸ Ἅγιον Ὅρος.
Οὐδεμία διάκρισις τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας γίνεται μεταξὺ τῶν τέκνων αὐτῆς διὰ λόγους ἐθνοφυλετικούς, καὶ ἀσφαλῶς καὶ τὰ ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τέκνα αὐτῆς εἶναι ἐλεύθερα πάσης ἐθνοφυλετικῆς πλάνης, καὶ αἰσθάνονται τὴν ἐν Χριστῷ ἀδελφωσύνην πρὸς τοὺς ἐξ ἄλλων ἐθνοφυλετικῶν ἑνοτήτων προερχομένους συμμοναστάς των. Εἶναι ἀπαράδεκτον τὸ κατὰ κοινὴν ἀποδοχὴν πεπλανημένον καὶ καταδεδικασμένον φρόνημα τοῦ ἐθνοφυλετισμοῦ νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὸ Ἁγιώνυμον τοῦτο Ὅρος, τὸ ἔχον μακρὰν παράδοσιν ἀγαστῆς συνεργασίας πάντων τῶν ἐν αὐτῷ ἀσκητῶν, καὶ ἀπορρίψεως τῶν ἐθνοφυλετικῶν πλανῶν, ὁσάκις αὗται ἐπεχείρησαν νὰ μολύνουν τὸ φρόνημα αὐτῶν. Οὗτοι οἱ μονασταὶ πάντοτε ἐνθυμοῦνται τὸ προσευχητικὸν αἴτημα τοῦ Κυρίου πρὸς τὸν Πατέρα “ἵνα ὦσιν ἓν οἱ εἰς Αὐτὸν πιστεύοντες”, καὶ διὰ τοῦτο ἀπορρίπτουν πᾶν ὅ,τι δύναται νὰ κλονίσῃ τὴν ἑνότητα αὐτῶν ἐν Χριστῷ.
Ἀντίστοιχος εἶναι καὶ ἡ στάσις τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία μετὰ πολλῆς τῆς ἀγάπης περιβάλλει τὸν εὐλαβέστατον Ρουμανικὸν λαόν, ὡς καὶ πάντας τοὺς ἀνὰ τὸν κόσμον ὀρθοδόξους, ὑπὲρ τῶν ὁποίων καὶ ἐν τῷ μέτρῳ τῶν δυνατοτήτων της μητρικῶς μεριμνᾷ.
Εὐχαριστοῦμεν ἐκ βάθους καρδίας τὴν Ἔφορον τοῦ Ἁγίου Ὅρους, Ὑπεραγίαν Θεοτόκον, καὶ τοὺς πρωτεργάτας τοῦ Ἀθωνικοῦ μοναχισμοῦ, Ἁγίους Πέτρον καὶ Ἀθανάσιον τοὺς Ἀθωνίτας, διότι χαρίζουν εἰς ἡμᾶς τὴν ἀγάπην σας καὶ μάλιστα κατὰ τὸν παρόντα χρόνον, κατὰ τὸν ὁποῖον συμπληροῦται εἰκοσαετία διακονίας τῆς ἡμετέρας Μετριότητος εἰς τὸν πανίερον Ἀποστολικὸν καὶ Πατριαρχικὸν Οἰκουμενικὸν Θρόνον τῆς Κωνσταντινουπόλεως.
Ἰδιαιτέρως σᾶς εὐχαριστοῦμεν, διότι κατὰ τὴν ἐπίσημον ταύτην ὥραν, κατὰ τὴν ὁποίαν ὁ νοῦς ἡμῶν ἀναπολεῖ τὸ παρελθόν, καὶ ἀναζητεῖ ἐκεῖ ὅσα χάριτι Θεοῦ καλά, ὑπὲρ τῆς ἑνότητος τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν Ἐκκλησιῶν, ἐπράξαμεν, καὶ ὅσα λόγῳ τῶν ἀνθρωπίνων ἀτελειῶν ἡμῶν δὲν κατωρθώσαμεν, παρὰ τὴν πρὸς τοῦτο θέλησιν ἡμῶν, νὰ ὁλοκληρώσωμεν, ἢ ἀκόμη καὶ νὰ ἀρχίσωμεν, αἰσθανόμεθα τὴν ἀγάπην σας νὰ στηρίζῃ ἡμᾶς καὶ τὴν προσευχήν σας νὰ ἀπευθύνηται θερμή ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς τὸν Θεόν.
Σᾶς εὐχαριστοῦμεν, διότι βλέπομεν εἰς τὰ ἱλαρὰ πρόσωπά σας, ὅτι χαρίζετε εἰς ἡμᾶς τὸ πολυτιμότερον δῶρον τὸ ὁποῖον δύναται νὰ προσφέρῃ ἄνθρωπος, τὴν ἀγάπην. Ἐμπνεόμενοι ἐκ τῆς ἀγάπης ὑμῶν ταύτης, καθὼς καὶ ἐκ τῆς ἀγάπης τῶν ὑπολοίπων ἐν Ἁγίῳ Ὄρει μοναχῶν, ἀλλὰ καὶ τῶν ὅπου γῆς ὀρθοδόξων χριστιανῶν, ἀγωνιζόμεθα ἵνα ἐπικρατήσῃ μεταξὺ αὐτῶν ἡ θεοδώρητος ἑνότης, ὑπὲρ τῆς ὁποίας ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς παρεκάλεσε τὸν Πατέρα Του εἰς τὴν ἀρχιερατικήν, πρὸ τοῦ πάθους Του, προσευχήν Του.
Βεβαίως, ἡ πνευματικὴ ἑνότης τῶν Ὀρθοδόξων δὲν προϋποθέτει ὁμοιομορφίαν εἰς πᾶσαν ἐκδήλωσιν τῆς ἐγκοσμίου ζωῆς, ἀλλὰ τὴν βαθυτάτην ταυτότητα τοῦ πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης. Ἡ ταυτότης τοῦ πνεύματος πρέπει νὰ ἀναζητηθῇ εἰς τὴν ταυτότητα τῆς θεάσεως τῶν ἀνθρωπίνων καὶ θείων πραγμάτων καὶ εἰς τὴν ταυτότητα τῆς σκοπεύσεως, τοὐτέστιν εἰς τὴν ταυτότητα τοῦ ἐπιδιωκτέου, τὸ ὁποῖον ἂν καὶ δὲν βλέπομεν ἑλκυόμεθα ὑπ’ αὐτοῦ, τὸ ὁποῖον δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ αὐτὸν τὸν Κύριον ὁ Ὁποῖος «τὸ Πνεῦμά ἐστιν• οὗ δὲ τὸ Πνεῦμα Κυρίου, ἐκεῖ ἐλευθερία. Ἡμεῖς δὲ πάντες ἀνακεκαλυμμένῳ προσώπῳ τὴν δόξαν Κυρίου κατοπτριζόμενοι τὴν αὐτὴν εἰκόνα μεταμορφούμεθα ἀπὸ δόξης εἰς δόξαν” (Β’ Κορ., γ΄ 17-18).
Ἡ ἑνότης αὕτη τοῦ πνεύματος ἐν τῇ ἐλευθερίᾳ, ἡ ἑνότης δηλαδὴ τοῦ θέλειν εἶσθαι εἰς τὴν ὀρθὴν πίστιν καὶ εἰς τὴν ὀρθὴν παράδοσιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, δὲν ἀποκλείει διαφορο-ποιήσεις ὡς πρὸς τὴν βίωσιν τοῦ σωτηρίου μηνύματος τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε ἡ ποικιλία τῶν ἐθνικῶν παραδόσεων νά ἐπιβεβαιοῖ τήν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τήν κοινωνίαν τῆς πίστεως καί τόν σύνδεσμον τῆς ἀγάπης (ἰδ. ἀπόφασιν Δ΄ Προσυνοδικῆς Πανορθοδόξου Διασκέψεως περὶ Ὀρθοδόξου Διασπορᾶς).
Εὐχαριστοῦμεν καὶ πάλιν τὸν Θεὸν διὰ τὴν εὐκαιρίαν τῆς παρούσης ἐπισκέψεως, καὶ ὑμᾶς Ὁσιώτατοι Πατέρες διὰ τὴν θερμὴν ὑποδοχὴν τὴν ὁποίαν ἐπεφυλάξατε εἰς τὴν ἡμετέραν Μετριότητα καὶ τὴν τιμίαν συνοδείαν ἡμῶν, καὶ εὐχόμεθα εἰς τὸν ἀγαθοδότην Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν ὅπως ἐπιδαψιλεύῃ ὑμῖν πάσας τὰς εὐλογίας Αὐτοῦ, διὰ πρεσβειῶν τῆς Ἐφόρου τοῦ Ἁγιωνύμου τούτου Τόπου, Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τοῦ Τιμίου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ
Ἰωάννου καὶ πάντων τῶν ἐν Ἁγίῳ Ὄρει διαλαμψάντων Ἁγίων.
«Λοιπόν, ἀδελφοί, χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλεῖσθε, τὸ αὐτὸ φρονεῖτε, εἰρηνεύετε˙ καὶ ὁ Θεὸς τῆς ἀγάπης καὶ εἰρήνης ἔσται μεθ’ ὑμῶν. Ἀσπάσαθε ἀλλήλους ἐν ἁγίῳ φιλήματι. Ἀσπάζονται ὑμᾶς οἱ ἅγιοι πάντες. Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μετὰ πάντων ὑμῶν. Ἀμήν.» (Β΄ Κορ. ιγ΄ 12-13).
Bine cuvantárea Domnului, peste voi !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου