Ἐξοχώτατε
κύριε Πρωθυπουργέ τῆς Ἑλλάδος,
Ἱερώτατοι Ἀδελφοί,
Ὁσιολογιώτατοι καὶ φίλτατοι Καθηγούμενοι καὶ
Ἀντιπρόσωποι τῶν εἴκοσιν Ἱερῶν Μονῶν,
Ὁσιώτατε ἅγιε Πρωτεπιστάτα,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ὁ πνευματικὸς ποιμὴν ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ τυγχάνει πατὴρ ὅλων τῶν πνευματικῶν αὐτοῦ τέκνων, μηδὲν διακρινόμενος, καί ὡς ὁ φυσικὸς πατὴρ ἀπονέμει τὴν ἀγάπην του εἰς ἅπασαν τὴν οἰκογένειαν, οὕτω καὶ ὁ καλός ποιμὴν ἀποδίδει τὴν χάριν ἐξ ἴσου εἰς ὁλόκληρον τὸ ποίμνιον. Ἀλλ’ ὡς καὶ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς εἶχεν ἰδιαιτέραν ἀγάπην πρὸς τὸν ἐξαιρετικῶς ἀγαπῶντα Αὐτὸν μαθητὴν Ἰωάννην, «ὃν ἠγάπα», οὕτω καὶ ἡμεῖς εἶναι ἀδύνατον νὰ μὴ παρασυρθῶμεν εἰς ἰδιαιτέραν ἀγάπην πρὸς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἰδιαιτέρως μᾶς ἀγαποῦν. Τοιαῦτα αἰσθήματα ἰδιαιτέρας ἀγάπης συνδέουν τὴν ἡμετέραν Μετριότητα πρὸς ὑμᾶς, τοὺς Ἁγιορείτας καὶ τοὺς παρόντας Ἄρχοντας, οἵτινες παντοιοτρόπως ἐπεδείξατε τὴν ἰδιαιτέραν ἀγάπην σας πρὸς τὸν Πατριάρχην σας, καὶ κατὰ τὴν παροῦσαν ἐπίσκεψιν ἡμῶν εἰς τὸν Ἱερὸν τοῦτον Τόπον. Σᾶς εὐχαριστοῦμεν, Ἅγιε Καθηγούμενε τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ξενοφῶντος, δι’ ὅσα ἐλαλήσατε εἰς ἔκφρασιν τῶν αἰσθημάτων τούτων ἁπάσης τῆς τετιμημένης ἁγιορειτικῆς οἰκογενείας.
«Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί, καὶ ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ». Διὰ τῶν λόγων τούτων ὁ σήμερον ἑορταζόμενος Υἱὸς τῆς Βροντῆς, «νοῒ καθαρῷ καὶ ἁγίοις χείλεσι, καὶ πανάγνῳ στόματι», «περιουσίᾳ δὲ θερμῇ τῆς Χριστοῦ ἀγαπήσεως», ἐκήρυξεν εἰς τὸν κόσμον τὴν αἰώνιον ζωήν, τὴν πηγάσασαν ἐκ τῆς ἀχράντου πλευρᾶς τοῦ Σωτῆρος. Καὶ ἰδού! Νῦν συναχθέντες εἰς τὸν πάνσεπτον τοῦτον καὶ πανίερον Ναὸν τοῦ Πρωτάτου φανεροῦμεν αὐτὴν τὴν ἀλήθειαν, ὅτι δηλαδὴ εἴμεθα μέλη ἐκ μέρους τοῦ μυστικοῦ Σώματος τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Κυρίου, καὶ ἀλλήλους ἀγαπῶντες μένομεν ἐν τῷ Θεῷ ἡμῶν.
Δοξολογίαν ὀφείλομεν τῷ Κυρίω, τῷ ἀξιώσαντι ἡμᾶς ἵνα διέλθωμεν τὸ κατώφλιον τῆς εἰκοσαετίας εἰς τοὺς οἴακας τῆς πολυφόρτου διὰ τῆς πνευματικῆς παραδόσεως εἴκοσιν αἰώνων ὁλκάδος τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Μεγάλην ὡσαύτως αἰσθανόμεθα τὴν εὐλογίαν τῆς Ἐφόρου τοῦ Ἁγιωνύμου Ὄρους Κυρίας Θεοτόκου. Αὐτῇ καὶ κατὰ τὴν ἀρχὴν τῆς ἀναλήψεως, ἐλέῳ Θεοῦ, τῆς οἰκουμενικῆς Πατριαρχίας, ἀπεδώκαμεν τὰ εὐχαριστήρια διὰ τὰς πολλὰς εὐεργεσίας αὐτῆς πρὸς τὴν ἡμετέραν Μετριότητα. Χαίρομεν εὑρισκόμενοι καὶ πάλιν ἐν τῷ μέσῳ πάντων ὑμῶν τῶν ἀγαπητῶν Ἁγιορειτῶν πατέρων, τῶν γνησίων φίλων τῆς Θεομήτορος, διὰ νὰ ἐξοφλήσωμεν αὐτῇ τὸ υἱικὸν χρέος εὐγνωμοσύνης δι’ ὅσα ἀγαθὰ ἐπεδαψίλευσεν ἡμῖν κατὰ τὸ διαρρεῦσαν εἰκοσαετὲς διάστημα.
Ὡς δὲ ἐν τῇ ἀρχῇ τῆς διακονίας ἡμῶν ἤλθομεν ταπεινοὶ προσκυνηταὶ τῆς ἱερᾶς εἰκόνος αὐτῆς τοῦ «Ἄξιόν ἐστιν», οὕτω καὶ νῦν ἐπανερχόμεθα, ἵνα σὺν τῇ εὐγνωμοσύνῃ ἀποθέσωμεν παρὰ τοὺς πόδας αὐτῆς καὶ τὸ φορτίον τῆς εὐθυνοφόρου Πατριαρχίας καὶ λάβωμεν τὴν μητρικήν της ἀνακούφισιν καὶ παραμυθίαν, ὁμοῦ καὶ τοῦ ἠγαπημένου Μαθητοῦ, τοῦ τοσοῦτον στενῶς συνδεδεμένου μετὰ τῆς Θεοτόκου, τοῦ ἰδίου τοῦ Κυρίου εἰπόντος πρὸς αὐτόν: «Ἰδοὺ ἡ Μήτηρ σου».
Παρὰ τὴν πάροδον τοσούτων αἰώνων ἀπὸ τῆς καθιερώσεως τοῦ Ἁγίου Ὅρους ὡς τόπου ἀσκήσεως καὶ ἁγιασμοῦ, παρὰ τὴν πάροδον τοσούτων κατακτητῶν καὶ ἐπιδρομῶν, ὁ χαρακτὴρ αὐτοῦ παρέμεινεν ἀναλλοίωτος. Τὸ ἴδιον ἀναλλοίωτος καὶ ἄρρηκτος παρέμεινεν ὁ δεσμός του μετὰ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, μετὰ τῆς ὁποίας ἠκολούθησε πορείαν παράλληλον.
Ὡς κατ’ ἐξοχὴν πνευματικὰ καθιδρύματα ἀμφότερα κατώρθωσαν νὰ διαφυλάξουν ἀλώβητον τὴν παραδοθεῖσαν ἀποστολικὴν πίστιν καὶ παράδοσιν, ζῶντα μὲν ὡς ἀνθρώπινοι ὀργανισμοὶ ἐπὶ γῆς, στοχεύοντα δὲ τὴν ἀσάλευτον Πόλιν τῆς ἄνω Ἱερουσαλήμ, ἔνθα τὸ πολίτευμα τῶν εἰς Χριστὸν πιστευόντων ὑπάρχει. Διὸ καὶ ἀμφότερα κατέχουν ὡς πολύτιμον θησαυρὸν μίαν γνησίαν οἰκουμενικότητα καὶ παγκοσμιότητα. Τὸ δὲ ἔργον των διακρίνεται διὰ τὸν σεβασμὸν τῆς ἰδιοπροσωπίας καὶ τῆς ἰδιαιτερότητος ἑκάστου ἀνθρώπου καὶ λαοῦ, τῶν παραδόσεών των, τῆς γλώσσης, τῶν ἐθίμων καὶ τοῦ πολιτισμοῦ των, στοιχεῖα τὰ ὁποῖα κατ’ οὐδένα τρόπον ἥ τε Μήτηρ Ἐκκλησία καὶ τὸ Ἁγιώνυμον Ὄρος διενοήθησαν ποτὲ νὰ ἀλλοιώσουν καὶ νὰ ἐπιδείξουν ἀλλοίαν τοῦ χριστοειδοῦς ἤθους αὐτῶν κοσμικὴν καὶ ἡγεμονικὴν δεσποτείαν. «Εἰ λοιπὸν ὁ τόπος χωρίζει, ἀλλ’ ὁ Κύριος συνάπτει» ἡμᾶς μετὰ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, «κοινὸς ὤν», κατὰ τοὺς λόγους τοῦ προκατόχου ἡμῶν εἰς τὸν Θρόνον τῆς Κωνσταντινουπόλεως Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.
Μετὰ συγκινήσεως δὲ ἐνθυμούμεθα ἐνταῦθα ἕνα ἐκ τῶν ἐκλεκτοτέρων προκατόχων ἡμῶν εἰς τὴν πρόσφατον ἱστορίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, τὸν ἀοίδιμον Πατριάρχην Ἰωακεὶμ Γ΄, ἀπὸ τῆς κοιμήσεως τοῦ ὁποίου συμπληροῦται κατὰ τὸ ἐπιὸν ἔτος μία ἑκατονταετηρίς. Οὗτος, Ἁγιορείτης ὄντως ψυχῇ τε καὶ σώματι, ὡς εἴπομεν καὶ χθές, παρέμεινεν ὑπὲρ τὴν δεκαετίαν εἰς τὸν Ἱερὸν τοῦτον Τόπον καὶ διέσφιγξεν ἔτι πλέον τὸν σύνδεσμον τῆς Μητρὸς ἡμῶν Ἐκκλησίας μετὰ τοῦ Ἁγίου Ὅρους, καταλιπὼν ὡς τεκμήριον αὐτοῦ τὸ ἐν τῇ κορυφῇ τοῦ Ἄθωνος ναΐδιον τῆς Μεταμορφώσεως, ὑπὲρ τῆς ἀνακαινίσεως τοῦ ὁποίου ἰδιαιτέρως ἐμερίμνησεν.
Ὡσαύτως, δὲν δυνάμεθα νὰ λησμονήσωμεν τὸν ἀείμνηστον προκάτοχον ἡμῶν κυρὸν Δημήτριον, τὸν διὰ τῆς πρᾳότητος καὶ τῆς ἐπαινετῆς πολιτείας αὐτοῦ καταλιπόντα ἡμῖν «παράδειγμα ἀρετῆς» καὶ «ὑπόμνημα ἀγαθόν», ὅστις ὀλίγον πρὸ τῆς μακαρίας τελευτῆς του ἐπεσκέψατο τὸν Ἁγιώνυμον Τόπον. Χρέος ὀφειλετικὸν ἐκπληροῦντες, τελοῦμεν σήμερον τὸ ἱερὸν αὐτοῦ μνημόσυνον καὶ παρακαλοῦμεν ὑμᾶς, ἅγιοι πατέρες, ἵνα εὔχησθε πάντοτε ὑπὲρ αὐτοῦ εἰς τὰς πρὸς Κύριον ἐντεύξεις σας, ὅτι πολὺ ἐκοπίασεν ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας.
Πατρικῶς δὲ προτρεπόμεθα ὑμᾶς, τέκνα ἠγαπημένα, ὅπως μὴ λησμονῆτε ποτὲ τὸν σκοπὸν τῆς ἐνταῦθα παρουσίας σας, ἵνα ἐπιτελῆτε ἀδιαλείπτως ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ. Μὴ ἀποκάμητε εἰς τοὺς πνευματικοὺς ἀγῶνας ὑμῶν μετὰ τῶν ἀοράτων ἐχθρῶν. «Τὸ ταπεινὸν τοῦτο σῶμα χρήσασθε τῷ Θεῷ, μέχρις ἂν διαρκῇ καὶ σθένησθε», κατὰ τοὺς λόγους τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου (ἐπιστολὴ Βοσπορίῳ). Ζηλώσατε τὰς ἀρετὰς καὶ τοὺς ἀγῶνας τῶν παλαιῶν πατέρων. Ἡ ὠφέλεια ἥτις προκύπτει, ὅταν εἷς μοναχὸς ζῇ συμφώνως πρὸς τὰς ὑποσχέσεις αὐτοῦ, δὲν ἀντανακλᾷ μόνον εἰς τὸν ἴδιον, ἀλλὰ εἶναι κοινὸς καρπὸς διὰ σύμπαντα τὸν ταλαίπωρον κόσμον μας, ὅστις τοσαύτην ἀνάγκην πνευματικῆς στηρίξεως ἔχει σήμερον. Μὴ λησμονῆτε ποτὲ τὴν ἀξίαν τῆς πνευματικῆς παρακαταθήκης τοῦ Ἁγίου Ὅρους καὶ τοῦ αἰωνοβίου θεσμοῦ τῆς Μοναχικῆς ταύτης Πολιτείας, τὸν ὁποῖον, ἐλεηθέντες παρὰ Θεοῦ, ἐκλήθητε νὰ διακονήσητε. Γνωρίζομεν τὰς δυσκόλους συνθήκας ὑπὸ τῶν ὁποίων ἐνίοτε συμπεδοῦσθε, μὴ δυνάμενοι νὰ ἐπιτελέσητε ὅσα ἐπιθυμεῖτε διὰ τὴν προστασίαν καὶ τὴν διαφύλαξιν αὐτοῦ. Σᾶς παρακαλοῦμεν, ὅμως, συνεχίσατε τὰς προσπαθείας ὑμῶν, μηδὲν ἀπελπίζοντες, βέβαιοι ὄντες ὅτι ὁ Κύριος θὰ ἀποδώσῃ ἐν τέλει ὑμῖν τὸν στέφανον τῆς δικαιοσύνης.
Ὡσαύτως, ἐπιθυμοῦμεν νὰ ἐκφράσωμεν τὴν χαρὰν καὶ τὰς εὐχαριστίας ἡμῶν, διὰ τὴν τιμητικὴν παρουσίαν ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν, τοῦ Ἐξοχωτάτου κ. Πρωθυπουργοῦ τῆς Ἑλλάδος. Ἡ σκέψις ἡμῶν εὑρίσκεται πάντοτε μετὰ τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Αἱ προσευχαί ἡμῶν θερμαί ἀναπέμπονται πρὸς Κύριον, ὅπως ἅπαντες οἱ δοκιμαζόμενοι λαοί, καὶ ἰδιαιτέρως ὁ χειμαζόμενος Ἑλληνικός, ἐξέλθουν τῆς κρίσεως, ἡ ὁποία σήμερον μαστίζει αὐτούς, μὲ τὰς ὀλιγωτέρας δυνατὰς ταλαιπωρίας. Συμμεριζόμεθα τὸ δύσκολον καὶ κοπιῶδες ἔργον τοῦ Ἐξοχωτάτου κ. Πρωθυπουργοῦ τῆς Ἑλλάδος καὶ τῶν λοιπῶν ἰθυνόντων τῆς χώρας, ἀλλὰ καὶ πάντων τῶν Κυβερνητῶν τῶν χωρῶν τοῦ κόσμου, διὰ τὴν ἔξοδον ἐκ τῆς δυσχεροῦς ταύτης περιστάσεως, ἡ ὁποία ἀπαιτεῖ συστράτευσιν καὶ σύμπνοιαν πάντων, θυσίας, κόπους καὶ ὑπομονήν.
Ἐνώπιον τῆς ἱστορικῆς θαυματουργοῦ εἰκόνος τοῦ «Ἄξιόν ἐστιν» εὐχόμεθα ἡ Ἔφορος τοῦ Ἁγιωνύμου Τόπου, ἡ Ὁποία ἐπροστάτευσε τὸ Γένος ἡμῶν εἰς πάντα κίνδυνον καὶ πολλάκις ἐπενέβη διὰ τὴν σωτηρίαν αὐτοῦ, νὰ χαρίζῃ, ταῖς πρεσβείαις τῆς πληθύος τῶν Ἁγιορειτῶν ἁγίων καὶ μαρτύρων, δύναμιν, πνεῦμα συνέσεως καὶ φωτισμὸν εἰς τοὺς πολιτικοὺς ταγούς, εἰς δὲ τὸν λαὸν ὑπομονήν, ὁμόνοιαν καὶ μετάνοιαν. Συγχρόνως, ὅμως, ὀφείλομεν νὰ ὑπογραμμίσωμεν ὅτι τὰ αἴτια τῆς παρούσης κρίσεως δὲν εἶναι μόνον οἰκονομικά, ἀλλὰ πρωτίστως πνευματικά, καὶ ὅτι δυνάμεθα εὐκόλως νὰ ἐξέλθωμεν αὐτῆς, ἐὰν ἅπαντες κατανοήσωμεν ὅτι ἡ θεραπεία εὑρίσκεται εἰς τὴν ἐπιστροφὴν εἰς τὸν Θεόν, εἰς τὴν μετάνοιαν καὶ ἀλλαγὴν νοοτροπίας, εἰς τὴν ἐπανασύνδεσιν μετὰ τῆς πνευματικῆς παραδόσεως καὶ τῶν εὐαγγελικῶν καὶ πνευματικῶν ἀξιῶν, τῆς ἀνιδιοτελείας, τῆς λιτότητος, τῆς ὁμονοίας, τῆς φιλαδελφίας καὶ ἀλληλοκατανοήσεως, τῆς φιλοπονίας, τῆς συνεργασίας, τῆς αὐτοθυσίας. Εἴθε τὸ Ἅγιον Ὄρος νὰ ἀποτελέσῃ πρότυπον καὶ ὑπόδειγμα δι’ ἅπαντα τὸν λαὸν καὶ τοὺς ἡγέτας αὐτοῦ, διότι αὐτὸ εἰς τὴν κρίσιμον ταύτην κατάστασιν ἐξακολουθεῖ νὰ ἐκπληρώνῃ τὴν διαχρονικήν του ἀποστολὴν καὶ νὰ ἀποτελῇ λιμένα σωτηρίας καὶ καταφύγιον ψυχῶν. Ὁ ἀριθμὸς ὅσων καθημερινῶς προσέρχονται εἰς αὐτό ἐξ Ἑλλάδος ἀλλὰ καὶ ἐκ τῶν περάτων τῆς οἰκουμένης ὄχι μόνον δὲν ἐλαττοῦται, ὡς πληροφορούμεθα, ἀλλὰ συνεχῶς αὐξάνεται. Διὰ τοῦτο καὶ ἡ καλὴ συνεργασία τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας μετὰ τῶν Ἁγιορειτῶν πατέρων διὰ τὴν διαφύλαξιν αὐτῆς τῆς ἀνεκτιμήτου πνευματικῆς καὶ πολιτιστικῆς κληρονομίας, ἡ ὁποία καλεῖται «Ἅγιον Ὄρος» καὶ «ἁγιορειτικὴ παράδοσις», μόνον ἀγαθὰ ἀποτελέσματα θὰ ἔχῃ διὰ πάντα τὸν λαόν, ἰδίᾳ μάλιστα κατὰ τὴν παροῦσαν περίοδον.
Ἐξοχώτατε,
Προσφιλέστατοι Καθηγούμενοι καὶ Προεστῶτες τῶν εἴκοσιν Ἱερῶν Μονῶν,
Πορευόμενοι καθ’ ἡμέραν ἐν μέσῳ πλείστων ὅσων συμπληγάδων εὐθυνῶν καὶ προβλημάτων τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριαρχείου, πολλὰ ἐκ τῶν ὁποίων τυγχάνουν καὶ ὑμῖν γνωστά, ὡς συγκυρηναϊκὴν ἐκδήλωσιν δεχόμεθα τὰ ὑμέτερα συγχαρητήρια καὶ τὰς θερμὰς υἱϊκὰς εὐχὰς ὑμῶν, ἐπὶ τῇ εἰκοσαετίᾳ τῆς πατριαρχίας ἡμῶν, διὰ νὰ συνεχίσωμεν μὲ νέας δυνάμεις, ἄχρι τελευταίας πνοῆς, τὴν διακονίαν τῆς πεφιλημένης καὶ μαρτυρικῆς Μητρὸς πάντων τῶν Ὀρθοδόξων, τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας.
Ἐκ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, τῆς ἀεὶ ἐσταυρωμένης καὶ ἰδοὺ ζώσης, κομίζομεν ὑμῖν τὴν εὐλογίαν τοῦ μεγάλου πλήθους τῶν ἀπ’ αἰῶνος Ἁγίων Πατριαρχῶν, ὅσοι ὑπὸ τὴν σκιὰν τῶν πτερύγων αὐτῆς εὐηρέστησαν τῷ Κυρίῳ, ἔνιοι ἐκ τῶν ὁποίων προῆλθον ἢ συνεδέθησαν στενῶς μετὰ τοῦ Ἱεροῦ τούτου Τόπου.
Ἐξαιτούμεθα δέ, τὰς ἐκτενεῖς καὶ πλήρεις ἀγάπης καὶ πνευματικῆς ἑνότητος προσευχάς σας πρὸς Κύριον, ὑπέρ τε τῆς ἡμετέρας Μετριότητος καὶ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ ὑπὲρ ἐπιλύσεως, Θείᾳ συνάρσει, πάντων τῶν ἀπασχολούντων τὸ Ἅγιον Ὄρος καιρικῶν προβλημάτων, ἰδίᾳ δὲ τοῦ πρὸς τὴν ὁριστικὴν κανονικὴν λύσιν, διὰ τῆς ἐπαινετῆς συνεργασίας τῶν ἐκκλησιαστικῶν καὶ πολιτειακῶν παραγόντων, ὁδηγουμένου ὑπὸ τῆς Θείας Προνοίας θέματος τῆς ἀποκαταστάσεως τῆς κανονικῆς καὶ ἐννόμου τάξεως ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Ἐσφιγμένου, διὰ τῆς ἐγκαταστάσεως ἐν αὐτῇ τῆς κανονικῆς ἀδελφότητος καὶ τῆς ἀπομακρύνσεως τῶν ἀντικανονικῶν καταληψιῶν αὐτῆς. Δι΄αὐτοὺς εὐχόμεθα πατρικῶς νὰ ἔλθουν, ἐπὶ τέλους, εἰς ἑαυτοὺς, νὰ ἀνανήψουν καὶ νὰ μετανοήσουν διὰ νὰ σωθοῦν.
Δέξασθε, ἅγιοι Πατέρες, διὰ μίαν εἰσέτι φορὰν τὴν ἔκφρασιν τῆς πατριαρχικῆς εὐαρεσκείας ἡμῶν, διὰ τὴν ποικίλην συμπαράστασίν σας εἰς τὸ ἔργον τῆς Μητρός Ἐκκλησίας καὶ διὰ τὰς πολλαπλᾶς ἐκδηλώσεις υἱικῆς φιλοστοργίας ὑμῶν. Εὐχαριστοῦντες ἀπὸ καρδίας ἅπαντας, ὑψοῦμεν χεῖρας ἱκέτιδας καὶ δεόμεθα πατρικῶς:
Μνήσθητι, Κύριε, τῶν πιστοτάτων καὶ εὐσεβεστάτων ἡμῶν Ἀρχόντων, οὓς ἐδικαίωσας ἄρχειν ἐπὶ τῆς γῆς, ἐνίσχυσον αὐτοὺς ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως, χάρισαι αὐτοῖς βαθεῖαν καὶ ἀναφαίρετον εἰρήνην. Μνήσθητι, Κύριε, παντὸς τοῦ λαοῦ Σου καὶ ἐπὶ πάντας ἔκχεον τὸ πλούσιόν Σου ἔλεος, πᾶσι παρέχων τὰ πρὸς σωτηρίαν αἰτήματα. Αὐτὸς τοῖς πᾶσι τὰ πάντα γενοῦ, ὁ εἰδὼς ἕκαστον, καὶ τὸ αἴτημα αὐτοῦ, οἶκον καὶ τὴν χρείαν αὐτοῦ.
Δέσποινα ἡμῶν, Ὑπεραγία Θεοτόκε, εὐλόγησον τὰ ἐν Ἁγίῳ Ὄρει πιστὰ τέκνα σου, τὰ ἀποτελοῦντα τὴν κληρονομίαν σου ταύτην, σοὶ κληρωθεῖσαν καὶ ἐν σοὶ ἔχουσαν πᾶσαν τὴν ἐλπίδα αὐτῆς ἐναποτεθειμένην, ἵνα καρποφοροῦντα ἐν τῇ κατὰ Χριστὸν ἀσκήσει καὶ ἁγνῇ πολιτείᾳ ὡς ἀγροὶ πολύκαρποι, ἀξιωθῶσι τῆς βασιλείας τοῦ Υἱοῦ Σου καὶ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, μετὰ πάντων τῶν Ἁγίων καὶ τοῦ σήμερον ἑορταζομένου ἐπιστηθίου φίλου καὶ ἠγαπημένου Αὐτοῦ μαθητοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου καὶ Εὐαγγελιστοῦ. Ἀμήν.
Ἱερώτατοι Ἀδελφοί,
Ὁσιολογιώτατοι καὶ φίλτατοι Καθηγούμενοι καὶ
Ἀντιπρόσωποι τῶν εἴκοσιν Ἱερῶν Μονῶν,
Ὁσιώτατε ἅγιε Πρωτεπιστάτα,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ὁ πνευματικὸς ποιμὴν ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ τυγχάνει πατὴρ ὅλων τῶν πνευματικῶν αὐτοῦ τέκνων, μηδὲν διακρινόμενος, καί ὡς ὁ φυσικὸς πατὴρ ἀπονέμει τὴν ἀγάπην του εἰς ἅπασαν τὴν οἰκογένειαν, οὕτω καὶ ὁ καλός ποιμὴν ἀποδίδει τὴν χάριν ἐξ ἴσου εἰς ὁλόκληρον τὸ ποίμνιον. Ἀλλ’ ὡς καὶ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς εἶχεν ἰδιαιτέραν ἀγάπην πρὸς τὸν ἐξαιρετικῶς ἀγαπῶντα Αὐτὸν μαθητὴν Ἰωάννην, «ὃν ἠγάπα», οὕτω καὶ ἡμεῖς εἶναι ἀδύνατον νὰ μὴ παρασυρθῶμεν εἰς ἰδιαιτέραν ἀγάπην πρὸς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἰδιαιτέρως μᾶς ἀγαποῦν. Τοιαῦτα αἰσθήματα ἰδιαιτέρας ἀγάπης συνδέουν τὴν ἡμετέραν Μετριότητα πρὸς ὑμᾶς, τοὺς Ἁγιορείτας καὶ τοὺς παρόντας Ἄρχοντας, οἵτινες παντοιοτρόπως ἐπεδείξατε τὴν ἰδιαιτέραν ἀγάπην σας πρὸς τὸν Πατριάρχην σας, καὶ κατὰ τὴν παροῦσαν ἐπίσκεψιν ἡμῶν εἰς τὸν Ἱερὸν τοῦτον Τόπον. Σᾶς εὐχαριστοῦμεν, Ἅγιε Καθηγούμενε τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ξενοφῶντος, δι’ ὅσα ἐλαλήσατε εἰς ἔκφρασιν τῶν αἰσθημάτων τούτων ἁπάσης τῆς τετιμημένης ἁγιορειτικῆς οἰκογενείας.
«Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί, καὶ ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ». Διὰ τῶν λόγων τούτων ὁ σήμερον ἑορταζόμενος Υἱὸς τῆς Βροντῆς, «νοῒ καθαρῷ καὶ ἁγίοις χείλεσι, καὶ πανάγνῳ στόματι», «περιουσίᾳ δὲ θερμῇ τῆς Χριστοῦ ἀγαπήσεως», ἐκήρυξεν εἰς τὸν κόσμον τὴν αἰώνιον ζωήν, τὴν πηγάσασαν ἐκ τῆς ἀχράντου πλευρᾶς τοῦ Σωτῆρος. Καὶ ἰδού! Νῦν συναχθέντες εἰς τὸν πάνσεπτον τοῦτον καὶ πανίερον Ναὸν τοῦ Πρωτάτου φανεροῦμεν αὐτὴν τὴν ἀλήθειαν, ὅτι δηλαδὴ εἴμεθα μέλη ἐκ μέρους τοῦ μυστικοῦ Σώματος τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Κυρίου, καὶ ἀλλήλους ἀγαπῶντες μένομεν ἐν τῷ Θεῷ ἡμῶν.
Δοξολογίαν ὀφείλομεν τῷ Κυρίω, τῷ ἀξιώσαντι ἡμᾶς ἵνα διέλθωμεν τὸ κατώφλιον τῆς εἰκοσαετίας εἰς τοὺς οἴακας τῆς πολυφόρτου διὰ τῆς πνευματικῆς παραδόσεως εἴκοσιν αἰώνων ὁλκάδος τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Μεγάλην ὡσαύτως αἰσθανόμεθα τὴν εὐλογίαν τῆς Ἐφόρου τοῦ Ἁγιωνύμου Ὄρους Κυρίας Θεοτόκου. Αὐτῇ καὶ κατὰ τὴν ἀρχὴν τῆς ἀναλήψεως, ἐλέῳ Θεοῦ, τῆς οἰκουμενικῆς Πατριαρχίας, ἀπεδώκαμεν τὰ εὐχαριστήρια διὰ τὰς πολλὰς εὐεργεσίας αὐτῆς πρὸς τὴν ἡμετέραν Μετριότητα. Χαίρομεν εὑρισκόμενοι καὶ πάλιν ἐν τῷ μέσῳ πάντων ὑμῶν τῶν ἀγαπητῶν Ἁγιορειτῶν πατέρων, τῶν γνησίων φίλων τῆς Θεομήτορος, διὰ νὰ ἐξοφλήσωμεν αὐτῇ τὸ υἱικὸν χρέος εὐγνωμοσύνης δι’ ὅσα ἀγαθὰ ἐπεδαψίλευσεν ἡμῖν κατὰ τὸ διαρρεῦσαν εἰκοσαετὲς διάστημα.
Ὡς δὲ ἐν τῇ ἀρχῇ τῆς διακονίας ἡμῶν ἤλθομεν ταπεινοὶ προσκυνηταὶ τῆς ἱερᾶς εἰκόνος αὐτῆς τοῦ «Ἄξιόν ἐστιν», οὕτω καὶ νῦν ἐπανερχόμεθα, ἵνα σὺν τῇ εὐγνωμοσύνῃ ἀποθέσωμεν παρὰ τοὺς πόδας αὐτῆς καὶ τὸ φορτίον τῆς εὐθυνοφόρου Πατριαρχίας καὶ λάβωμεν τὴν μητρικήν της ἀνακούφισιν καὶ παραμυθίαν, ὁμοῦ καὶ τοῦ ἠγαπημένου Μαθητοῦ, τοῦ τοσοῦτον στενῶς συνδεδεμένου μετὰ τῆς Θεοτόκου, τοῦ ἰδίου τοῦ Κυρίου εἰπόντος πρὸς αὐτόν: «Ἰδοὺ ἡ Μήτηρ σου».
Παρὰ τὴν πάροδον τοσούτων αἰώνων ἀπὸ τῆς καθιερώσεως τοῦ Ἁγίου Ὅρους ὡς τόπου ἀσκήσεως καὶ ἁγιασμοῦ, παρὰ τὴν πάροδον τοσούτων κατακτητῶν καὶ ἐπιδρομῶν, ὁ χαρακτὴρ αὐτοῦ παρέμεινεν ἀναλλοίωτος. Τὸ ἴδιον ἀναλλοίωτος καὶ ἄρρηκτος παρέμεινεν ὁ δεσμός του μετὰ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, μετὰ τῆς ὁποίας ἠκολούθησε πορείαν παράλληλον.
Ὡς κατ’ ἐξοχὴν πνευματικὰ καθιδρύματα ἀμφότερα κατώρθωσαν νὰ διαφυλάξουν ἀλώβητον τὴν παραδοθεῖσαν ἀποστολικὴν πίστιν καὶ παράδοσιν, ζῶντα μὲν ὡς ἀνθρώπινοι ὀργανισμοὶ ἐπὶ γῆς, στοχεύοντα δὲ τὴν ἀσάλευτον Πόλιν τῆς ἄνω Ἱερουσαλήμ, ἔνθα τὸ πολίτευμα τῶν εἰς Χριστὸν πιστευόντων ὑπάρχει. Διὸ καὶ ἀμφότερα κατέχουν ὡς πολύτιμον θησαυρὸν μίαν γνησίαν οἰκουμενικότητα καὶ παγκοσμιότητα. Τὸ δὲ ἔργον των διακρίνεται διὰ τὸν σεβασμὸν τῆς ἰδιοπροσωπίας καὶ τῆς ἰδιαιτερότητος ἑκάστου ἀνθρώπου καὶ λαοῦ, τῶν παραδόσεών των, τῆς γλώσσης, τῶν ἐθίμων καὶ τοῦ πολιτισμοῦ των, στοιχεῖα τὰ ὁποῖα κατ’ οὐδένα τρόπον ἥ τε Μήτηρ Ἐκκλησία καὶ τὸ Ἁγιώνυμον Ὄρος διενοήθησαν ποτὲ νὰ ἀλλοιώσουν καὶ νὰ ἐπιδείξουν ἀλλοίαν τοῦ χριστοειδοῦς ἤθους αὐτῶν κοσμικὴν καὶ ἡγεμονικὴν δεσποτείαν. «Εἰ λοιπὸν ὁ τόπος χωρίζει, ἀλλ’ ὁ Κύριος συνάπτει» ἡμᾶς μετὰ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, «κοινὸς ὤν», κατὰ τοὺς λόγους τοῦ προκατόχου ἡμῶν εἰς τὸν Θρόνον τῆς Κωνσταντινουπόλεως Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.
Μετὰ συγκινήσεως δὲ ἐνθυμούμεθα ἐνταῦθα ἕνα ἐκ τῶν ἐκλεκτοτέρων προκατόχων ἡμῶν εἰς τὴν πρόσφατον ἱστορίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, τὸν ἀοίδιμον Πατριάρχην Ἰωακεὶμ Γ΄, ἀπὸ τῆς κοιμήσεως τοῦ ὁποίου συμπληροῦται κατὰ τὸ ἐπιὸν ἔτος μία ἑκατονταετηρίς. Οὗτος, Ἁγιορείτης ὄντως ψυχῇ τε καὶ σώματι, ὡς εἴπομεν καὶ χθές, παρέμεινεν ὑπὲρ τὴν δεκαετίαν εἰς τὸν Ἱερὸν τοῦτον Τόπον καὶ διέσφιγξεν ἔτι πλέον τὸν σύνδεσμον τῆς Μητρὸς ἡμῶν Ἐκκλησίας μετὰ τοῦ Ἁγίου Ὅρους, καταλιπὼν ὡς τεκμήριον αὐτοῦ τὸ ἐν τῇ κορυφῇ τοῦ Ἄθωνος ναΐδιον τῆς Μεταμορφώσεως, ὑπὲρ τῆς ἀνακαινίσεως τοῦ ὁποίου ἰδιαιτέρως ἐμερίμνησεν.
Ὡσαύτως, δὲν δυνάμεθα νὰ λησμονήσωμεν τὸν ἀείμνηστον προκάτοχον ἡμῶν κυρὸν Δημήτριον, τὸν διὰ τῆς πρᾳότητος καὶ τῆς ἐπαινετῆς πολιτείας αὐτοῦ καταλιπόντα ἡμῖν «παράδειγμα ἀρετῆς» καὶ «ὑπόμνημα ἀγαθόν», ὅστις ὀλίγον πρὸ τῆς μακαρίας τελευτῆς του ἐπεσκέψατο τὸν Ἁγιώνυμον Τόπον. Χρέος ὀφειλετικὸν ἐκπληροῦντες, τελοῦμεν σήμερον τὸ ἱερὸν αὐτοῦ μνημόσυνον καὶ παρακαλοῦμεν ὑμᾶς, ἅγιοι πατέρες, ἵνα εὔχησθε πάντοτε ὑπὲρ αὐτοῦ εἰς τὰς πρὸς Κύριον ἐντεύξεις σας, ὅτι πολὺ ἐκοπίασεν ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας.
Πατρικῶς δὲ προτρεπόμεθα ὑμᾶς, τέκνα ἠγαπημένα, ὅπως μὴ λησμονῆτε ποτὲ τὸν σκοπὸν τῆς ἐνταῦθα παρουσίας σας, ἵνα ἐπιτελῆτε ἀδιαλείπτως ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ. Μὴ ἀποκάμητε εἰς τοὺς πνευματικοὺς ἀγῶνας ὑμῶν μετὰ τῶν ἀοράτων ἐχθρῶν. «Τὸ ταπεινὸν τοῦτο σῶμα χρήσασθε τῷ Θεῷ, μέχρις ἂν διαρκῇ καὶ σθένησθε», κατὰ τοὺς λόγους τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου (ἐπιστολὴ Βοσπορίῳ). Ζηλώσατε τὰς ἀρετὰς καὶ τοὺς ἀγῶνας τῶν παλαιῶν πατέρων. Ἡ ὠφέλεια ἥτις προκύπτει, ὅταν εἷς μοναχὸς ζῇ συμφώνως πρὸς τὰς ὑποσχέσεις αὐτοῦ, δὲν ἀντανακλᾷ μόνον εἰς τὸν ἴδιον, ἀλλὰ εἶναι κοινὸς καρπὸς διὰ σύμπαντα τὸν ταλαίπωρον κόσμον μας, ὅστις τοσαύτην ἀνάγκην πνευματικῆς στηρίξεως ἔχει σήμερον. Μὴ λησμονῆτε ποτὲ τὴν ἀξίαν τῆς πνευματικῆς παρακαταθήκης τοῦ Ἁγίου Ὅρους καὶ τοῦ αἰωνοβίου θεσμοῦ τῆς Μοναχικῆς ταύτης Πολιτείας, τὸν ὁποῖον, ἐλεηθέντες παρὰ Θεοῦ, ἐκλήθητε νὰ διακονήσητε. Γνωρίζομεν τὰς δυσκόλους συνθήκας ὑπὸ τῶν ὁποίων ἐνίοτε συμπεδοῦσθε, μὴ δυνάμενοι νὰ ἐπιτελέσητε ὅσα ἐπιθυμεῖτε διὰ τὴν προστασίαν καὶ τὴν διαφύλαξιν αὐτοῦ. Σᾶς παρακαλοῦμεν, ὅμως, συνεχίσατε τὰς προσπαθείας ὑμῶν, μηδὲν ἀπελπίζοντες, βέβαιοι ὄντες ὅτι ὁ Κύριος θὰ ἀποδώσῃ ἐν τέλει ὑμῖν τὸν στέφανον τῆς δικαιοσύνης.
Ὡσαύτως, ἐπιθυμοῦμεν νὰ ἐκφράσωμεν τὴν χαρὰν καὶ τὰς εὐχαριστίας ἡμῶν, διὰ τὴν τιμητικὴν παρουσίαν ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν, τοῦ Ἐξοχωτάτου κ. Πρωθυπουργοῦ τῆς Ἑλλάδος. Ἡ σκέψις ἡμῶν εὑρίσκεται πάντοτε μετὰ τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Αἱ προσευχαί ἡμῶν θερμαί ἀναπέμπονται πρὸς Κύριον, ὅπως ἅπαντες οἱ δοκιμαζόμενοι λαοί, καὶ ἰδιαιτέρως ὁ χειμαζόμενος Ἑλληνικός, ἐξέλθουν τῆς κρίσεως, ἡ ὁποία σήμερον μαστίζει αὐτούς, μὲ τὰς ὀλιγωτέρας δυνατὰς ταλαιπωρίας. Συμμεριζόμεθα τὸ δύσκολον καὶ κοπιῶδες ἔργον τοῦ Ἐξοχωτάτου κ. Πρωθυπουργοῦ τῆς Ἑλλάδος καὶ τῶν λοιπῶν ἰθυνόντων τῆς χώρας, ἀλλὰ καὶ πάντων τῶν Κυβερνητῶν τῶν χωρῶν τοῦ κόσμου, διὰ τὴν ἔξοδον ἐκ τῆς δυσχεροῦς ταύτης περιστάσεως, ἡ ὁποία ἀπαιτεῖ συστράτευσιν καὶ σύμπνοιαν πάντων, θυσίας, κόπους καὶ ὑπομονήν.
Ἐνώπιον τῆς ἱστορικῆς θαυματουργοῦ εἰκόνος τοῦ «Ἄξιόν ἐστιν» εὐχόμεθα ἡ Ἔφορος τοῦ Ἁγιωνύμου Τόπου, ἡ Ὁποία ἐπροστάτευσε τὸ Γένος ἡμῶν εἰς πάντα κίνδυνον καὶ πολλάκις ἐπενέβη διὰ τὴν σωτηρίαν αὐτοῦ, νὰ χαρίζῃ, ταῖς πρεσβείαις τῆς πληθύος τῶν Ἁγιορειτῶν ἁγίων καὶ μαρτύρων, δύναμιν, πνεῦμα συνέσεως καὶ φωτισμὸν εἰς τοὺς πολιτικοὺς ταγούς, εἰς δὲ τὸν λαὸν ὑπομονήν, ὁμόνοιαν καὶ μετάνοιαν. Συγχρόνως, ὅμως, ὀφείλομεν νὰ ὑπογραμμίσωμεν ὅτι τὰ αἴτια τῆς παρούσης κρίσεως δὲν εἶναι μόνον οἰκονομικά, ἀλλὰ πρωτίστως πνευματικά, καὶ ὅτι δυνάμεθα εὐκόλως νὰ ἐξέλθωμεν αὐτῆς, ἐὰν ἅπαντες κατανοήσωμεν ὅτι ἡ θεραπεία εὑρίσκεται εἰς τὴν ἐπιστροφὴν εἰς τὸν Θεόν, εἰς τὴν μετάνοιαν καὶ ἀλλαγὴν νοοτροπίας, εἰς τὴν ἐπανασύνδεσιν μετὰ τῆς πνευματικῆς παραδόσεως καὶ τῶν εὐαγγελικῶν καὶ πνευματικῶν ἀξιῶν, τῆς ἀνιδιοτελείας, τῆς λιτότητος, τῆς ὁμονοίας, τῆς φιλαδελφίας καὶ ἀλληλοκατανοήσεως, τῆς φιλοπονίας, τῆς συνεργασίας, τῆς αὐτοθυσίας. Εἴθε τὸ Ἅγιον Ὄρος νὰ ἀποτελέσῃ πρότυπον καὶ ὑπόδειγμα δι’ ἅπαντα τὸν λαὸν καὶ τοὺς ἡγέτας αὐτοῦ, διότι αὐτὸ εἰς τὴν κρίσιμον ταύτην κατάστασιν ἐξακολουθεῖ νὰ ἐκπληρώνῃ τὴν διαχρονικήν του ἀποστολὴν καὶ νὰ ἀποτελῇ λιμένα σωτηρίας καὶ καταφύγιον ψυχῶν. Ὁ ἀριθμὸς ὅσων καθημερινῶς προσέρχονται εἰς αὐτό ἐξ Ἑλλάδος ἀλλὰ καὶ ἐκ τῶν περάτων τῆς οἰκουμένης ὄχι μόνον δὲν ἐλαττοῦται, ὡς πληροφορούμεθα, ἀλλὰ συνεχῶς αὐξάνεται. Διὰ τοῦτο καὶ ἡ καλὴ συνεργασία τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας μετὰ τῶν Ἁγιορειτῶν πατέρων διὰ τὴν διαφύλαξιν αὐτῆς τῆς ἀνεκτιμήτου πνευματικῆς καὶ πολιτιστικῆς κληρονομίας, ἡ ὁποία καλεῖται «Ἅγιον Ὄρος» καὶ «ἁγιορειτικὴ παράδοσις», μόνον ἀγαθὰ ἀποτελέσματα θὰ ἔχῃ διὰ πάντα τὸν λαόν, ἰδίᾳ μάλιστα κατὰ τὴν παροῦσαν περίοδον.
Ἐξοχώτατε,
Προσφιλέστατοι Καθηγούμενοι καὶ Προεστῶτες τῶν εἴκοσιν Ἱερῶν Μονῶν,
Πορευόμενοι καθ’ ἡμέραν ἐν μέσῳ πλείστων ὅσων συμπληγάδων εὐθυνῶν καὶ προβλημάτων τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριαρχείου, πολλὰ ἐκ τῶν ὁποίων τυγχάνουν καὶ ὑμῖν γνωστά, ὡς συγκυρηναϊκὴν ἐκδήλωσιν δεχόμεθα τὰ ὑμέτερα συγχαρητήρια καὶ τὰς θερμὰς υἱϊκὰς εὐχὰς ὑμῶν, ἐπὶ τῇ εἰκοσαετίᾳ τῆς πατριαρχίας ἡμῶν, διὰ νὰ συνεχίσωμεν μὲ νέας δυνάμεις, ἄχρι τελευταίας πνοῆς, τὴν διακονίαν τῆς πεφιλημένης καὶ μαρτυρικῆς Μητρὸς πάντων τῶν Ὀρθοδόξων, τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας.
Ἐκ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, τῆς ἀεὶ ἐσταυρωμένης καὶ ἰδοὺ ζώσης, κομίζομεν ὑμῖν τὴν εὐλογίαν τοῦ μεγάλου πλήθους τῶν ἀπ’ αἰῶνος Ἁγίων Πατριαρχῶν, ὅσοι ὑπὸ τὴν σκιὰν τῶν πτερύγων αὐτῆς εὐηρέστησαν τῷ Κυρίῳ, ἔνιοι ἐκ τῶν ὁποίων προῆλθον ἢ συνεδέθησαν στενῶς μετὰ τοῦ Ἱεροῦ τούτου Τόπου.
Ἐξαιτούμεθα δέ, τὰς ἐκτενεῖς καὶ πλήρεις ἀγάπης καὶ πνευματικῆς ἑνότητος προσευχάς σας πρὸς Κύριον, ὑπέρ τε τῆς ἡμετέρας Μετριότητος καὶ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ ὑπὲρ ἐπιλύσεως, Θείᾳ συνάρσει, πάντων τῶν ἀπασχολούντων τὸ Ἅγιον Ὄρος καιρικῶν προβλημάτων, ἰδίᾳ δὲ τοῦ πρὸς τὴν ὁριστικὴν κανονικὴν λύσιν, διὰ τῆς ἐπαινετῆς συνεργασίας τῶν ἐκκλησιαστικῶν καὶ πολιτειακῶν παραγόντων, ὁδηγουμένου ὑπὸ τῆς Θείας Προνοίας θέματος τῆς ἀποκαταστάσεως τῆς κανονικῆς καὶ ἐννόμου τάξεως ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Ἐσφιγμένου, διὰ τῆς ἐγκαταστάσεως ἐν αὐτῇ τῆς κανονικῆς ἀδελφότητος καὶ τῆς ἀπομακρύνσεως τῶν ἀντικανονικῶν καταληψιῶν αὐτῆς. Δι΄αὐτοὺς εὐχόμεθα πατρικῶς νὰ ἔλθουν, ἐπὶ τέλους, εἰς ἑαυτοὺς, νὰ ἀνανήψουν καὶ νὰ μετανοήσουν διὰ νὰ σωθοῦν.
Δέξασθε, ἅγιοι Πατέρες, διὰ μίαν εἰσέτι φορὰν τὴν ἔκφρασιν τῆς πατριαρχικῆς εὐαρεσκείας ἡμῶν, διὰ τὴν ποικίλην συμπαράστασίν σας εἰς τὸ ἔργον τῆς Μητρός Ἐκκλησίας καὶ διὰ τὰς πολλαπλᾶς ἐκδηλώσεις υἱικῆς φιλοστοργίας ὑμῶν. Εὐχαριστοῦντες ἀπὸ καρδίας ἅπαντας, ὑψοῦμεν χεῖρας ἱκέτιδας καὶ δεόμεθα πατρικῶς:
Μνήσθητι, Κύριε, τῶν πιστοτάτων καὶ εὐσεβεστάτων ἡμῶν Ἀρχόντων, οὓς ἐδικαίωσας ἄρχειν ἐπὶ τῆς γῆς, ἐνίσχυσον αὐτοὺς ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως, χάρισαι αὐτοῖς βαθεῖαν καὶ ἀναφαίρετον εἰρήνην. Μνήσθητι, Κύριε, παντὸς τοῦ λαοῦ Σου καὶ ἐπὶ πάντας ἔκχεον τὸ πλούσιόν Σου ἔλεος, πᾶσι παρέχων τὰ πρὸς σωτηρίαν αἰτήματα. Αὐτὸς τοῖς πᾶσι τὰ πάντα γενοῦ, ὁ εἰδὼς ἕκαστον, καὶ τὸ αἴτημα αὐτοῦ, οἶκον καὶ τὴν χρείαν αὐτοῦ.
Δέσποινα ἡμῶν, Ὑπεραγία Θεοτόκε, εὐλόγησον τὰ ἐν Ἁγίῳ Ὄρει πιστὰ τέκνα σου, τὰ ἀποτελοῦντα τὴν κληρονομίαν σου ταύτην, σοὶ κληρωθεῖσαν καὶ ἐν σοὶ ἔχουσαν πᾶσαν τὴν ἐλπίδα αὐτῆς ἐναποτεθειμένην, ἵνα καρποφοροῦντα ἐν τῇ κατὰ Χριστὸν ἀσκήσει καὶ ἁγνῇ πολιτείᾳ ὡς ἀγροὶ πολύκαρποι, ἀξιωθῶσι τῆς βασιλείας τοῦ Υἱοῦ Σου καὶ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, μετὰ πάντων τῶν Ἁγίων καὶ τοῦ σήμερον ἑορταζομένου ἐπιστηθίου φίλου καὶ ἠγαπημένου Αὐτοῦ μαθητοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου καὶ Εὐαγγελιστοῦ. Ἀμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου