Τετάρτη

Ὁμιλία τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου μετὰ τὸ πέρας τῆς Πατριαρχικῆς Θείας Λειτουργίας ἐν τῷ Πανσέπτῳ Ναῷ τοῦ Πρωτάτου (9 Ὀκτωβρίου 2011)


ξοχώτατε κύριε Πρωθυπουργέ τς λλάδος,
ερώτατοι δελφοί,
σιολογιώτατοι κα φίλτατοι Καθηγούμενοι κα 
ντιπρόσωποι τν εκοσιν ερν Μονν,
σιώτατε γιε Πρωτεπιστάτα, 
Τέκνα ν Κυρί γαπητά,


πνευματικς ποιμν ν τ ρθοδόξ κκλησί τυγχάνει πατρ λων τν πνευματικν ατο τέκνων, μηδν διακρινόμενος, καί ς φυσικς πατρ πονέμει τν γάπην του ες πασαν τν οκογένειαν, οτω κα καλός  ποιμν ποδίδει τν χάριν ξ σου ες λόκληρον τ ποίμνιον. λλ’ ς κα Κύριος μν ησος Χριστς εχεν διαιτέραν γάπην πρς τν ξαιρετικς γαπντα Ατν μαθητν ωάννην, «ν γάπα», οτω κα μες εναι δύνατον ν μ παρασυρθμεν ες διαιτέραν γάπην πρς κείνους ο ποοι διαιτέρως μς γαπον. Τοιατα ασθήματα διαιτέρας γάπης συνδέουν τν μετέραν Μετριότητα πρς μς, τος γιορείτας κα τος παρόντας ρχοντας, οτινες παντοιοτρόπως πεδείξατε τν διαιτέραν γάπην σας πρς τν Πατριάρχην σας, κα κατ τν παροσαν πίσκεψιν μν ες τν ερν τοτον Τόπον. Σς εχαριστομεν, γιε Καθηγούμενε τς ερς Μονς Ξενοφντος, δι’ σα λαλήσατε ες κφρασιν τν ασθημάτων τούτων πάσης τς τετιμημένης γιορειτικς οκογενείας. 

« Θες γάπη στί, κα μένων ν τ γάπ ν τ Θε μένει κα Θες ν ατ». Δι τν λόγων τούτων σήμερον ορταζόμενος Υἱὸς τς Βροντς, «νο καθαρ κα γίοις χείλεσι, κα πανάγν στόματι», «περιουσί δ θερμ τς Χριστο γαπήσεως», κήρυξεν ες τν κόσμον τν αώνιον ζωήν, τν πηγάσασαν κ τς χράντου πλευρς το Σωτρος. Κα δού! Νν συναχθέντες ες τν πάνσεπτον τοτον κα πανίερον Ναν το Πρωτάτου φανερομεν ατν τν λήθειαν, τι δηλαδ εμεθα μέλη κ μέρους το μυστικο Σώματος το νανθρωπήσαντος Κυρίου, κα λλήλους γαπντες μένομεν ν τ Θε μν.


Δοξολογίαν φείλομεν τ Κυρίω, τ ξιώσαντι μς να διέλθωμεν τ κατώφλιον τς εκοσαετίας ες τος οακας τς πολυφόρτου δι τς πνευματικς παραδόσεως εκοσιν αώνων λκάδος τς Μητρς κκλησίας τς Κωνσταντινουπόλεως. Μεγάλην σαύτως ασθανόμεθα τν ελογίαν τς φόρου το γιωνύμου ρους Κυρίας Θεοτόκου. Ατ κα κατ τν ρχν τς ναλήψεως, λέ Θεο, τς οκουμενικς Πατριαρχίας, πεδώκαμεν τ εχαριστήρια δι τς πολλς εεργεσίας ατς πρς τν μετέραν Μετριότητα. Χαίρομεν ερισκόμενοι κα πάλιν ν τ μέσ πάντων μν τν γαπητν γιορειτν πατέρων, τν γνησίων φίλων τς Θεομήτορος, δι ν ξοφλήσωμεν ατ τ υικν χρέος εγνωμοσύνης δι’ σα γαθ πεδαψίλευσεν μν κατ τ διαρρεσαν εκοσαετς διάστημα.


ς δ ν τ ρχ τς διακονίας μν λθομεν ταπεινο προσκυνητα τς ερς εκόνος ατς το «ξιόν στιν», οτω κα νν πανερχόμεθα, να σν τ εγνωμοσύν ποθέσωμεν παρ τος πόδας ατς κα τ φορτίον τς εθυνοφόρου Πατριαρχίας κα λάβωμεν τν μητρικήν της νακούφισιν κα παραμυθίαν, μο κα το γαπημένου Μαθητο, το τοσοτον στενς συνδεδεμένου μετ τς Θεοτόκου, το δίου το Κυρίου επόντος πρς ατόν: «δο Μήτηρ σου».

Παρ τν πάροδον τοσούτων αώνων π τς καθιερώσεως το γίου ρους ς τόπου σκήσεως κα γιασμο, παρ τν πάροδον τοσούτων κατακτητν κα πιδρομν, χαρακτρ ατο παρέμεινεν ναλλοίωτος. Τ διον ναλλοίωτος κα ρρηκτος παρέμεινεν δεσμός του μετ τς Μητρς κκλησίας τς Κωνσταντινουπόλεως, μετ τς ποίας κολούθησε πορείαν παράλληλον. 


ς κατ’ ξοχν πνευματικ καθιδρύματα μφότερα κατώρθωσαν ν διαφυλάξουν λώβητον τν παραδοθεσαν ποστολικν πίστιν κα παράδοσιν, ζντα μν ς νθρώπινοι ργανισμο π γς, στοχεύοντα δ τν σάλευτον Πόλιν τς νω ερουσαλήμ, νθα τ πολίτευμα τν ες Χριστν πιστευόντων πάρχει. Δι κα μφότερα κατέχουν ς πολύτιμον θησαυρν μίαν γνησίαν οκουμενικότητα κα παγκοσμιότητα. Τ δ ργον των διακρίνεται δι τν σεβασμν τς διοπροσωπίας κα τς διαιτερότητος κάστου νθρώπου κα λαο, τν παραδόσεών των, τς γλώσσης, τν θίμων κα το πολιτισμο των, στοιχεα τ ποα κατ’ οδένα τρόπον τε Μήτηρ κκλησία κα τ γιώνυμον ρος διενοήθησαν ποτ ν λλοιώσουν κα ν πιδείξουν λλοίαν το χριστοειδος θους ατν κοσμικν κα γεμονικν δεσποτείαν. «Ε λοιπν τόπος χωρίζει, λλ’ Κύριος συνάπτει» μς μετ το γίου ρους, «κοινς ν», κατ τος λόγους το προκατόχου μν ες τν Θρόνον τς Κωνσταντινουπόλεως γίου ωάννου το Χρυσοστόμου.

Μετ συγκινήσεως δ νθυμούμεθα νταθα να κ τν κλεκτοτέρων προκατόχων μν ες τν πρόσφατον στορίαν το Οκουμενικο Θρόνου, τν οίδιμον Πατριάρχην ωακεμ Γ΄, π τς κοιμήσεως το ποίου συμπληροται κατ τ πιν τος μία κατονταετηρίς. Οτος, γιορείτης ντως ψυχ τε κα σώματι, ς επομεν κα χθές, παρέμεινεν πρ τν δεκαετίαν ες τν ερν τοτον Τόπον κα διέσφιγξεν τι πλέον τν σύνδεσμον τς Μητρς μν κκλησίας μετ το γίου ρους, καταλιπν ς τεκμήριον ατο τ ν τ κορυφ το θωνος ναΐδιον τς Μεταμορφώσεως, πρ τς νακαινίσεως το ποίου διαιτέρως μερίμνησεν. 


σαύτως, δν δυνάμεθα ν λησμονήσωμεν τν είμνηστον προκάτοχον μν κυρν Δημήτριον, τν δι τς πρότητος κα τς παινετς πολιτείας ατο καταλιπόντα μν «παράδειγμα ρετς» κα «πόμνημα γαθόν», στις λίγον πρ τς μακαρίας τελευτς του πεσκέψατο τν γιώνυμον Τόπον. Χρέος φειλετικν κπληροντες, τελομεν σήμερον τ ερν ατο μνημόσυνον κα παρακαλομεν μς, γιοι πατέρες, να εχησθε πάντοτε πρ ατο ες τς πρς Κύριον ντεύξεις σας, τι πολ κοπίασεν πρ τς κκλησίας.

Πατρικς δ προτρεπόμεθα μς, τέκνα γαπημένα, πως μ λησμοντε ποτ τν σκοπν τς νταθα παρουσίας σας, να πιτελτε διαλείπτως γιωσύνην ν φόβ Θεο. Μ ποκάμητε ες τος πνευματικος γνας μν μετ τν οράτων χθρν. «Τ ταπεινν τοτο σμα χρήσασθε τ Θε, μέχρις ν διαρκ κα σθένησθε», κατ τος λόγους το γίου Γρηγορίου το Θεολόγου (πιστολ Βοσπορί). Ζηλώσατε τς ρετς κα τος γνας τν παλαιν πατέρων. φέλεια τις προκύπτει, ταν ες μοναχς ζ συμφώνως πρς τς ποσχέσεις ατο, δν ντανακλ μόνον ες τν διον, λλ εναι κοινς καρπς δι σύμπαντα τν ταλαίπωρον κόσμον μας, στις τοσαύτην νάγκην πνευματικς στηρίξεως χει σήμερον. Μ λησμοντε ποτ τν ξίαν τς πνευματικς παρακαταθήκης το γίου ρους κα το αωνοβίου θεσμο τς Μοναχικς ταύτης Πολιτείας, τν ποον, λεηθέντες παρ Θεο, κλήθητε ν διακονήσητε. Γνωρίζομεν τς δυσκόλους συνθήκας π τν ποίων νίοτε συμπεδοσθε, μ δυνάμενοι ν πιτελέσητε σα πιθυμετε δι τν προστασίαν κα τν διαφύλαξιν ατο. Σς παρακαλομεν, μως, συνεχίσατε τς προσπαθείας μν, μηδν πελπίζοντες, βέβαιοι ντες τι Κύριος θ ποδώσ ν τέλει μν τν στέφανον τς δικαιοσύνης. 


σαύτως, πιθυμομεν ν κφράσωμεν τν χαρν κα τς εχαριστίας μν, δι τν τιμητικν παρουσίαν ν τ μέσ μν, το ξοχωτάτου κ. Πρωθυπουργο τς λλάδος. σκέψις μν ερίσκεται πάντοτε μετ το λληνικο λαο. Α προσευχαί μν θερμαί ναπέμπονται πρς Κύριον, πως παντες ο δοκιμαζόμενοι λαοί, κα διαιτέρως χειμαζόμενος λληνικός,  ξέλθουν  τς κρίσεως, ποία σήμερον μαστίζει ατούς, μ τς λιγωτέρας δυνατς ταλαιπωρίας. Συμμεριζόμεθα τ δύσκολον κα κοπιδες ργον το ξοχωτάτου κ. Πρωθυπουργο τς λλάδος κα τν λοιπν θυνόντων τς χώρας, λλ κα πάντων τν Κυβερνητν τν χωρν το κόσμου, δι τν ξοδον κ τς δυσχερος ταύτης περιστάσεως, ποία παιτε συστράτευσιν κα σύμπνοιαν πάντων, θυσίας, κόπους κα πομονήν. 

νώπιον τς στορικς θαυματουργο εκόνος το «ξιόν στιν» εχόμεθα φορος το γιωνύμου Τόπου, ποία προστάτευσε τ Γένος μν ες πάντα κίνδυνον κα πολλάκις πενέβη δι τν σωτηρίαν ατο, ν χαρίζ, τας πρεσβείαις τς πληθύος τν γιορειτν γίων κα μαρτύρων, δύναμιν, πνεμα συνέσεως κα φωτισμν ες τος πολιτικος ταγούς, ες δ τν λαν πομονήν, μόνοιαν κα μετάνοιαν. Συγχρόνως, μως, φείλομεν ν πογραμμίσωμεν τι τ ατια τς παρούσης κρίσεως δν εναι μόνον οκονομικά, λλ πρωτίστως πνευματικά, κα τι δυνάμεθα εκόλως ν ξέλθωμεν ατς, ἐὰν παντες κατανοήσωμεν τι θεραπεία ερίσκεται ες τν πιστροφν ες τν Θεόν, ες τν μετάνοιαν κα λλαγν νοοτροπίας, ες τν πανασύνδεσιν μετ τς πνευματικς παραδόσεως κα τν εαγγελικν κα πνευματικν ξιν, τς νιδιοτελείας, τς λιτότητος, τς μονοίας, τς φιλαδελφίας κα λληλοκατανοήσεως, τς φιλοπονίας, τς συνεργασίας, τς ατοθυσίας. Εθε τ γιον ρος ν ποτελέσ πρότυπον κα πόδειγμα δι’ παντα τν λαν κα τος γέτας ατο, διότι ατ ες τν κρίσιμον ταύτην κατάστασιν ξακολουθε ν κπληρών τν διαχρονικήν του ποστολν κα ν ποτελ λιμένα σωτηρίας κα καταφύγιον ψυχν. ριθμς σων καθημερινς προσέρχονται ες ατό ξ λλάδος λλ κα κ τν περάτων τς οκουμένης χι μόνον δν λαττοται, ς πληροφορούμεθα, λλ συνεχς αξάνεται. Δι τοτο κα καλ συνεργασία τς λληνικς Πολιτείας μετ τν γιορειτν πατέρων δι τν διαφύλαξιν ατς τς νεκτιμήτου πνευματικς κα πολιτιστικς κληρονομίας, ποία καλεται «γιον ρος» κα «γιορειτικ παράδοσις», μόνον γαθ ποτελέσματα θ χ δι πάντα τν λαόν, δί μάλιστα κατ τν παροσαν περίοδον.

ξοχώτατε,
Προσφιλέστατοι Καθηγούμενοι κα Προεσττες τν εκοσιν ερν Μονν,


Πορευόμενοι καθ’ μέραν ν μέσ πλείστων σων συμπληγάδων εθυνν κα προβλημάτων το Οκουμενικο μν Πατριαρχείου, πολλ κ τν ποίων τυγχάνουν κα μν γνωστά, ς συγκυρηναϊκν κδήλωσιν δεχόμεθα τ μέτερα συγχαρητήρια κα τς θερμς υϊκς εχς μν, π τ εκοσαετί τς πατριαρχίας μν, δι ν συνεχίσωμεν μ νέας δυνάμεις, χρι τελευταίας πνος, τν διακονίαν τς πεφιλημένης κα μαρτυρικς Μητρς πάντων τν ρθοδόξων, τς καθ’ μς γίας το Χριστο Μεγάλης κκλησίας. 


κ τς Μητρς κκλησίας, τς ε σταυρωμένης κα δο ζώσης, κομίζομεν μν τν ελογίαν το μεγάλου πλήθους τν π’ αἰῶνος γίων Πατριαρχν, σοι π τν σκιν τν πτερύγων ατς εηρέστησαν τ Κυρί, νιοι κ τν ποίων προλθον συνεδέθησαν στενς μετ το ερο τούτου Τόπου.

ξαιτούμεθα δέ, τς κτενες κα πλήρεις γάπης κα πνευματικς νότητος προσευχάς σας πρς Κύριον, πέρ τε τς μετέρας Μετριότητος κα το Οκουμενικο Πατριαρχείου κα πρ πιλύσεως, Θεί συνάρσει, πάντων τν πασχολούντων τ γιον ρος καιρικν προβλημάτων, δί δ το πρς τν ριστικν κανονικν λύσιν, δι τς παινετς συνεργασίας τν κκλησιαστικν κα πολιτειακν παραγόντων, δηγουμένου π τς Θείας Προνοίας θέματος τς ποκαταστάσεως τς κανονικς κα ννόμου τάξεως ν τ ερ Μον σφιγμένου, δι τς γκαταστάσεως ν ατ τς κανονικς δελφότητος κα τς πομακρύνσεως τν ντικανονικν καταληψιν ατς. Δι΄ατος εχόμεθα πατρικς ν λθουν, π τέλους, ες αυτος, ν νανήψουν κα ν μετανοήσουν δι ν σωθον.

Δέξασθε, γιοι Πατέρες, δι μίαν εσέτι φορν τν κφρασιν τς πατριαρχικς εαρεσκείας μν, δι τν ποικίλην συμπαράστασίν σας ες τ ργον τς Μητρός κκλησίας κα δι τς πολλαπλς κδηλώσεις υικς φιλοστοργίας μν. Εχαριστοντες π καρδίας παντας, ψομεν χερας κέτιδας κα δεόμεθα πατρικς:


Μνήσθητι, Κύριε, τν πιστοτάτων κα εσεβεστάτων μν ρχόντων, ος δικαίωσας ρχειν π τς γς, νίσχυσον ατος ν μέρ κρίσεως, χάρισαι ατος βαθεαν κα ναφαίρετον ερήνην. Μνήσθητι, Κύριε, παντς το λαο Σου κα π πάντας κχεον τ πλούσιόν Σου λεος, πσι παρέχων τ πρς σωτηρίαν ατήματα. Ατς τος πσι τ πάντα γενο, εδς καστον, κα τ ατημα ατο, οκον κα τν χρείαν ατο.


Δέσποινα μν, περαγία Θεοτόκε, ελόγησον τ ν γί ρει πιστ τέκνα σου, τ ποτελοντα τν κληρονομίαν σου ταύτην, σο κληρωθεσαν κα ν σο χουσαν πσαν τν λπίδα ατς ναποτεθειμένην, να καρποφοροντα ν τ κατ Χριστν σκήσει κα γν πολιτεί ς γρο πολύκαρποι, ξιωθσι τς βασιλείας το Υο Σου κα Κυρίου μν ησο Χριστο, μετ πάντων τν γίων κα το σήμερον ορταζομένου πιστηθίου φίλου κα γαπημένου Ατο μαθητο ωάννου το Θεολόγου κα Εαγγελιστο. μήν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου