Ὁμιλία τῆς Α.Θ.Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου κατά τήν ἐπί τῇ ὑποδοχῇ Αὐτοῦ Δοξολογίαν εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τοῦ Πρωτάτου (21/08/2008)

Ὁσιώτατοι Πατέρες, ὅ τε ἅγιος Πρωτεπιστάτης, οἱ Ἐπιστάται καί οἱ Ἀντιπρόσωποι τῶν Εἴκοσιν Ἱερῶν Βασιλικῶν Πατριαρχικῶν καί Σταυροπηγιακῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους,

Ἐξοχώτατε κύριε Πολιτικέ Διοικητά,

Κύριοι ἐκπρόσωποι τῶν Ἀρχῶν,

Τέκνα ἐν Κυρίῳ λίαν ἡμῖν ἀγαπητά,

Αἶνον καί δοξολογίαν προσάγομεν πρός τόν ἐν Τριάδι Θεόν καί εὐχαριστίαν πολλήν πρός τήν Ἔφορον τοῦ Ἁγιωνύμου τούτου Τόπου Ὑπεραγίαν Θεοτόκον, διά τήν εὐλογίαν, τήν ὁποίαν ἐπεφύλαξαν εἰς τήν ἡμετέραν Μετριότητα νά ἐπισκεφθῶμεν καί πάλιν τόν Ἱερόν Ἄθωνα, καί δή καί ἐπ᾿ εὐκαιρίᾳ τῶν ἑορτασμῶν ἐπί τῇ πεντακοσιοστῇ ἐπετείῳ ἀπό τῆς ὁσιακῆς κοιμήσεως ἑνός ἐκ τῶν ἐκλεκτοτέρων ἀνά τούς αἰῶνας τέκνων του, τοῦ Ἁγίου Νήφωνος τοῦ Διονυσιάτου, ὁ ὁποῖος καί δίς ἐκόσμησε τόν πάνσεπτον Οἰκουμενικόν Πατριαρχικόν Θρόνον τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἐν καιροῖς δυσχειμέροις.

Ἀντιφωνοῦντες πρός τόν Ἀντιφωνητήν τό «Χριστέ, βοήθει καί σῶζε πάντας ἡμᾶς», καταθέτομεν τήν βαθεῖαν υἱϊκήν ἡμῶν εὐλάβειαν ἐνώπιον τῆς περιπύστου εἰκόνος τῆς Παναγίας Μητρός Του, ψάλλοντες ἐκ τῶν ἐσωτέρων μυχίων τῆς καρδίας ἡμῶν τό «Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σε τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν», εὐελπιστοῦντες ὅτι ἡ μητρική Αὐτῆς στοργή οὐδένα ἐξ ἡμῶν θά ἀφήσῃ ἀφρόντιστον καί ἀβοήθητον εἰς τά πρός μετάνοιαν καί σωτηρίαν. Οὐδένα θά ὑπερίδῃ ἤ θά λησμονήσῃ, τόσον ἐκ τῶν φιλοπόνων ἐργατῶν τοῦ Περιβολίου Της, ὅσον καί ἐκ τῶν ἐν τῇ μαρτυρικῇ Βασιλευούσῃ ἀγωνιζομένων τέκνων Της, τά ὁποῖα φέρουν τά στίγματα τοῦ Υἱοῦ Της ἀνάγλυφα ἐν ἑαυτοῖς καί περιφέρουν τόν ὀνειδισμόν Του ἐν πίστει, ἐν ταπεινώσει, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν μέσῳ ἀλλοθρήσκων καί μή κατανοούντων τό εἶδος τῆς ἀποστολῆς ἡμῶν, κινούμενα διά δόξης καί ἀτιμίας, διά εὐφημίας καί δυσφημίας, ὡς ἀποθνήσκοντα καί ἰδού ζῶντα, ὡς μηδέν ἔχοντα καί πάντα κατέχοντα, ἐφ᾿ ὅσον ἔχουν τόν Χριστόν αὐτόν, ἐξ Οὗ τά πάντα καί δι᾿ Οὗ τά πάντα καί δι᾿ Ὅν τά πάντα. Δέν θά παρίδῃ ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος οὐδένα τῶν ἀγαπώντων τόν Υἱόν Της, οὐδένα τῶν σεβομένων Αὐτήν, οὐδένα τῶν ἐκδικούντων τά ἱερά συμφέροντα τῆς Ἐκκλησίας. Οὐδένα ἀληθινόν καί συνεπῆ πιστόν!

Ὁ Μανουήλ Πανσέληνος ἐφρόντισε νά ἱστορήσῃ τόν Ναόν τοῦ Πρωτάτου κατά τρόπον ἀριστουργηματικόν καί διά τῆς ἱερᾶς τέχνης του νά ἀναγάγῃ τάς ψυχάς τῶν ἐν αὐτῷ προσευχομένων εἰς τό ἅγιον αἴσθημα τῆς κατανύξεως, ἄνευ τοῦ ὁποίου ἀληθής προσευχή, οὔτε ἠκούσθη ποτέ, οὔτε νοεῖται. Αὐτήν τήν γλυκυτάτην κατάνυξιν αἰσθανόμεθα καί κατά τήν ἁγίαν ὥραν ταύτην, τήν ὁποίαν ἐπιτείνει ἡ παρουσία ἐν τῷ Ναῷ τῶν χαριτοβρύτων ἱερῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Πρώτου Κοσμᾶ, τοῦ ὑπό τῶν Λατινοφρόνων ἀναιρεθέντος. Ζητοῦμεν καί τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τήν εὐχήν καί τῶν σύν αὐτῷ Μαρτυρησάντων, σύν τῇ εὐχῇ τοῦ ἐν Ἁγίοις Προκατόχου ἡμῶν Ἁγίου Νήφωνος, καί πάντων τῶν μακαρίων κτητόρων καί ἀνακινιστῶν τοῦ Ναοῦ τοῦ Πρωτάτου, καί πάντων τῶν ἀσκήσει, ἀθλήσει, ὁμολογίᾳ καί ἀνεγέρσει καί συγκροτήσει Μονῆς καί Ἀδελφότητος διαπρεψάντων Ἁγιορειτῶν, ἥν ὑπολαμβάνομεν πολύτιμον ἐφόδιον πρός σωτηρίαν.

Ἴσως παρά τινων ἀκούσωμεν παράπονά τινα διά ὑπερλείανσιν τῆς σκληρᾶς καί ἀνάντους ὁδοῦ τῆς μοναδικῆς πολιτείας, ἐφ᾿ ᾧ καί ἐπιβάλλεται πολλή προσοχή, ἵνα μή τινα ἐγκοπήν δώσωμεν εἰς τήν Ἐκκλησίαν. Ἴσως παρ᾿ ἄλλων ἀκούσωμεν παράπονα διά τήν περίπτωσιν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου, ἡ ὁποία κατέστη περιπεπλεγμένον κουβάριον, ὡς μή ὤφελε, ἡ δέ Ἔντιμος Ἑλληνική Πολιτεία, διά γνωστούς ἡμῖν καί τῷ Ἁγιορειτικῷ κόσμῳ καί ἀκατανοήτους λόγους, ἀναβάλλει νά ἐκτελέσῃ τά ἐκκλησιαστικῶς καί δικαστικῶς ἀποφασισθέντα καί νά καταστείλῃ τήν ἀναρχίαν καί ἀντιμοναχικήν ἀνυπακοήν, καί νά διευκολύνῃ τήν ἐγκατάστασιν τῆς μόνης νομίμου Ἀδελφότητος εἰς τήν ἱστορικήν Ἱεράν Μονήν της. Ἴσως, πάλιν, παρά τινων ὑπερευαισθήτων ἀκούσωμεν μεμψιμοιρίας περί τῶν διεξαγομένων διαλόγων μετά ἑτεροδόξων ἤ περί τῆς πρός αὐτούς ἐπιδεικνυμένης εὐγενοῦς συμπεριφορᾶς ἤ τυπικῶν τινων ἐκδηλώσεων ἐν ὥρᾳ λατρείας. Προλαμβάνοντες τούς πληροφοροῦμεν ὅτι ἡ βαθυτάτη πεποίθησις ἡμῶν ὅτι ἡμεῖς ἔχομεν τό πλήρωμα τῆς ἀληθείας καί τῆς χάριτος, καί ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι, αὐτή μόνη, ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, μᾶς δημιουργεῖ τήν ὑποχρέωσιν νά εἴμεθα ἐν διαλόγῳ μετά τῶν ἑτεροδόξων, διά νά φανερώσωμεν εἰς αὐτούς τάς ρίζας των καί τήν πνευματικήν καταγωγήν των καί νά τούς βοηθήσωμεν νά ἐπανεύρουν τόν παλαιόν ἐν τῇ ἀκριβείᾳ τῆς πίστεως, τῆς λατρείας καί τῆς ἀσκητικῆς πνευματικότητος ἑαυτόν των. Οὐδέν θυσιάζομεν καί τίποτε δέν ἀπεμπολοῦμεν. Ἁπλῶς «ἀληθεύομεν» πρός αὐτούς «ἐν ἀγάπῃ», κατά τό ἀποστολικόν. Καί τό γράμμα τῶν Ἱερῶν Κανόνων γνωρίζομεν, ἀλλά καί τό πνεῦμα αὐτῶν. Καί τό πνεῦμα αὐτό πάσῃ θυσίᾳ φροντίζομεν νά τηρῶμεν, διότι αὐτό ζωογονεῖ, ἐνῷ κάποτε τό γράμμα δυνατόν καί νά ἀποκτείνῃ, ὅπως συνέβαινε καί μέ τόν παλαιόν νόμον.

Ἕν θέλομεν οἱ πάντες νά γνωρίζουν: Τό Φανάριον εἶναι πάντοτε ἀνημμένον καί τηλαυγίζῃ ζωηρόν καί ζωοπάροχον φῶς Χριστοῦ, τό φῶς τῆς Ὀρθοδόξου ἀληθείας, εἰς τούς ἐγγύς καί τούς μακράν. Καί διά τήν ἐπάρκειαν τοῦ ἐλαίου τῆς λυχνίας του, παρακαλοῦμεν ὅπως μᾶς συνοδεύουν ἐκτενεῖς, καθαραί καί ἐγκάρδιοι αἱ προσευχαί τῶν Ἁγιορειτῶν, πάντων τῶν ἐνταῦθα ἐκλεκτῶν καί πρωτοτόκων τέκνων του.

Εὐχαριστοῦμεν, ἅγιε Πρωτεπιστάτα, θερμῶς διά τήν ὑποδοχήν καί διά τούς εὐλαβεῖς λόγους τῆς ἀγάπης καί τοῦ σεβασμοῦ σας ἐξ ὀνόματος τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος διά στόματος τοῦ Ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεγίστης Λαύρας πρός τε τό πρόσωπον τῆς ἡμετέρας Μετριότητος καί πρός τήν κοινήν πάντων ἡμῶν Μητέρα, τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον. Τά ἐκτιμῶμεν ὅλα πρεπόντως.

Καί νῦν, ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Δόξα τῷ Θεῷ, ὁ Ὁποῖος μᾶς συνήγαγε καί πάλιν ἐπί τό αὐτό, τόν Πατέρα μετά τῶν τέκνων, τόν Ἐπίσκοπον τῆς ἐν Ἄθῳ Ἐκκλησίας μετά τοῦ ἐκλεκτοῦ καί ἀξιονομάστου ποιμνίου του. Ἔρρωσθε ἐν Κυρίῳ πάντοτε, τρέχοντες δι᾿ ὑπομονῆς τόν προκείμενον ὑμῖν ἀγῶνα τῆς ἀσκητικῆς ἐν Χριστῷ αὐξήσεως καί τελειώσεως, ἀφορῶντες ἀσκαρδαμυκτί εἰς τόν Ἀρχηγόν τῆς Ζωῆς Ἰησοῦν, θαλπόμενοι ἐν τῇ μητρικῇ ἀγκάλῃ τῆς Θεομήτορος, νοῦν τηροῦντες καί τήν οἰκουμένην στηρίζοντες διά τῶν προσευχῶν σας. Ἔχετε ἅπαντες ἀπό καρδίας ὁλόθυμον τήν πατρικήν ἡμῶν εὐχήν καί Πατριαρχικήν εὐλογίαν.

Εὐλογεῖτε, πατέρες ἅγιοι!