Ὁσιώτατε Πρωτεπιστάτα,
Ἐξοχώτατε κύριε Διοικητά,
Ὁσιολογιώτατε Δικαῖε τῆς Ἱερᾶς Σκήτης Προφήτου Ἡλιοὺ τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Πατριαρχικῆς καὶ Σταυροπηγιακῆς Μονῆς Παντοκράτορος Ἱερομόναχε κύριε Ἰωακείμ, μετὰ τῆς προσφιλοῦς συνοδείας ὑμῶν,
Ὁσιώτατοι Πατέρες,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Δοξάζομεν τὸν Κύριον, διότι σήμερον μᾶς ἠξίωσε νὰ ἔλθωμεν ἐκ τῆς Βασιλευούσης ἄχρι τῆς Ἱερᾶς Σκήτης ὑμῶν, τῆς εὑρισκομένης εἰς τὸ θαυμάσιον τοῦτο φυσικὸν περιβάλλον, καὶ αὐτοπροσώπως νὰ προσκυνήσωμεν τὸ σεπτὸν τοῦτο σέβασμα τοῦ Ἁγίου Ὅρους, τὸ τιμώμενον ἐπ’ ὀνόματι τοῦ ζηλωτοῦ Προφήτου Ἡλιού, ὅστις ἀποτελεῖ Πρόδρομον καὶ τύπον τῶν Μοναχῶν, ὁ δὲ θαυμαστὸς ἐρημητικὸς βίος του ἀνυπέρβλητον ὑπόδειγμα μοναχικοῦ ἀγῶνος. Διὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία ἡμῶν ὀνομάζει αὐτὸν «ἔνσαρκον ἄγγελον, νοῦν πύρινον, ἐπουράνιον ἄνθρωπον».
Τὸν ζῆλον τοῦ Προφήτου Ἡλιοὺ μιμούμενος ὁ κτήτωρ τῆς Ἱερᾶς ταύτης Σκήτης, Ὅσιος Παΐσιος Βελιτσκόφσκι, ὁ μέγας οὗτος ἀναγεννητὴς τοῦ μοναχισμοῦ εἰς ἅπασαν τὴν Βαλκανικήν, ὁ χρηματίσας συνόμιλος καὶ φίλος τῶν μακαρίων κολλυβάδων, ἀνύψωσεν εἰς Σκήτην τὸ ἀρχικὸν Ἱερὸν Κελλίον, ὅπερ ἡ Ἱερὰ Μονὴ Παντοκράτορος παρεχώρησεν αὐτῷ, καί, παρὰ τὴν ἐπιθυμίαν του νὰ διάγῃ μόνος μόνῳ τῷ Θεῶ, ἀσφαλῶς Θείᾳ Προνοίᾳ, συνέπηξεν Ἀδελφότητα, ἀγγελομιμήτως διάγουσαν.
Δὲν δυνάμεθα δὲ ἐνταῦθα νὰ λησμονήσωμεν, ἅγιοι πατέρες, τὸν ἐφάμιλλον αὐτοῦ εἰς προσφορὰν διὰ τὴν ἀναβίωσιν τοῦ μοναχισμοῦ, καὶ δὴ τοῦ Ἁγιορειτικοῦ, κατὰ τὴν ἰδίαν περίοδον Ὅσιον Νικόδημον τὸν Ἁγιορείτην, ὅστις ἐπεθύμει νὰ γίνῃ μαθητὴς τοῦ «νέου φωτιστοῦ τῆς Βλαχίας, τοῦ γεγονότος εὐωδία Χριστοῦ» Ὁσίου Παϊσίου, ὡς χαρακτηριστικῶς ἀπεκάλει τοῦτον.
Οὕτω καὶ ὑμεῖς, ἀγαπητοὶ πατέρες, «ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς» τῶν δύο τούτων ἁγίων, ἀγωνισθῆτε ὅλαις δυνάμεσιν ἵνα στοιχῆτε εἰς τὰ παραγγέλματά των, διάγοντες ἡσυχαστικῶς καὶ προσευχητικῶς πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς ὑμῶν, μακρὰν τῶν τοῦ κόσμου θορύβων, ἐπιδιδόμενοι καθ’ ἡμέραν εἰς μεγαλυτέρους ἀγῶνας, διὰ νὰ ἀρέσητε εἰς τὸν καλέσαντα ὑμᾶς εἰς τὸ ὑψηλὸν καὶ τελειότατον ἐπάγγελμα τοῦ μοναχοῦ Κύριον Ἰησοῦν καὶ τὴν θεόνυμφον Μητέρα Αὐτοῦ. Διότι, ὡς ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος, «κεφάλαιον πάσης σπουδῆς ἀγαθῆς καὶ κορυφαῖον τῶν κατορθωμάτων ἐστὶ τὸ προσκαρτερεῖν τῇ εὐχῇ, ἀφ’ ἧς καὶ τὰς λοιπὰς ἀρετὰς διὰ τῆς παρὰ Θεοῦ αἰτήσεως ὁσημέραι προσκτᾶσθαι δυνάμεθα».
Οὕτω θὰ ἀναγεννᾶσθε συνεχῶς πνευματικῶς, ὡς ὁ ἅγιος Νικόδημος ἁρμοδίως τονίζει: «Πρέπει δὲ νὰ ἠξεύρῃς, ἀδελφέ, ὅτι αὕτη ἡ πνευματικὴ σύλληψις καὶ γέννησις ἀποκτᾶται μὲν καὶ διὰ τῆς ἐργασίας τῶν θεουργῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου, κυρίως δὲ καὶ ἐξαιρέτως αὕτη ἀποκτᾶται διὰ τῆς τοῦ νοὸς ἐπιστροφῆς εἰς τὴν καρδίαν καὶ διὰ τῆς ἐν καρδίᾳ συνεχῶς καὶ ἀδιαλείπτως μελετωμένης θείας καὶ μονολογίστου εὐχῆς ... Ἐνοικεῖ γὰρ διὰ τῆς προσευχῆς ταύτης ἐν τῇ καρδίᾳ καθ’ ἕξιν καὶ συλλαμβάνεται ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος».
Πρὸ πάντων δέ, ἀδελφοί, μιμεῖσθε τὸν ζῆλον τοῦ Ὁσίου Παϊσίου καὶ τῶν Κολλυβάδων πατέρων διὰ τὴν ἀνάγνωσιν καὶ ἔμπρακτον ἐφαρμογὴν τῆς πατερικῆς γραμματείας, ἥτις καθαίρει τὸν νοῦν καὶ ἀναβιβάζει τὸν ἄνθρωπον εἰς τὸν οὐρανόν. Ὅταν τοῦτο ποιῆτε, τὸ πνεῦμα τῆς φιλοκαλικῆς ἀναγεννήσεως, τὸ ὁποῖον ἔπνευσεν εἰς τὸν ἱερὸν Ἄθωνα κατὰ τὰ τέλη τοῦ 18ου αἰῶνος καὶ ἐνέπνευσε πλῆθος ὁμοστόχων ἀδελφῶν νὰ μεταρσιωθοῦν πνευματικῶς εἰς μίαν ἀγγελικὴν πολιτείαν, ἔνθα «οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ, ἀλλὰ πάντες εἷς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Γαλ. γ΄ 28), θὰ πνέῃ καὶ σήμερον εἰς τὸν ἡγιασμένον τόπον σας καὶ οἱ προσερχόμενοι θὰ διδάσκωνται τὴν ἕνωσιν τῆς ψυχῆς μετὰ τοῦ Θεοῦ διὰ τῆς ἀπαθείας καὶ τῆς νοερᾶς ἐργασίας.
Ἀγωνισθῆτε διὰ νὰ ἀρνῆσθε καθ’ ἡμέραν τὸ ἴδιον θέλημα. Διότι, ὡς λέγει ὁ ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος, ὁ ἐχθρὸς ἡμῶν διάβολος προτρέπει καὶ κολακεύει τὴν ψυχὴν εἰς τὸ ἴδιον θέλημα• «Οὗτός δέ ἐστιν ὁ θεμέλιος τῆς πρὸς Θεὸν ὁδοῦ, τὸ ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν ἐλπίδι, ἐν ταπεινοφροσύνῃ, ἐν πτωχείᾳ πνεύματος, ἐν πρᾳότητι διοδεύειν τὴν ὁδὸν τῆς ζωῆς καὶ διὰ τούτων κτήσασθαι δύναταί τις δικαιοσύνην ἐν ἑαυτῷ• λέγομεν δὲ δικαιοσύνην αὐτὸν τὸν Κύριον».
Εὐχαριστοῦμεν πάντας ὑμᾶς τοὺς συνελθόντας ἐνταῦθα ἵνα τιμήσητε τὴν ἐπίσκεψιν ἡμῶν, ἐρχομένων ἀπὸ τῆς παλαιφάτου ἕδρας τοῦ καθ’ ἡμᾶς μαρτυρικοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τῆς Κωνσταντινουπόλεως, πόλεως ἀρχῆθεν τῆς κτίσεώς της ἀφιερωθείσης, ὡς καὶ τὸ Ἁγιώνυμον Ὅρος, εἰς τὴν Ὑπέρμαχον Στρατηγόν, ὅπως ἀπὸ κοινοῦ προσευχηθῶμεν εἰς τὴν Ἁγνὴν Θεοτόκον Παρθένον καὶ ἐκζητήσωμεν τὴν μητρικὴν πρεσβείαν Της πρὸς τὸν ἐν Τριάδι Θεὸν ἡμῶν ὑπὲρ τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριαρχείου, τὸ ὁποῖον γνωρίζομεν πόσον οἱ ἐνταῦθα ἀσκούμενοι πατέρες καὶ ὁ ἀγαπητὸς Γέρων Ἰωακείμ, ὁ προσφιλὴς ὁμογάλακτος ἐκ Χάλκης ἀδελφός, ἀγαποῦν, τιμοῦν καὶ σέβονται, ποιοῦντες καθ’ ἑκάστην δεήσεις ὑπὲρ τῆς ἡμῶν Μετριότητος.
Συγχαίρομεν ὑμᾶς διὰ τὸ ἐπιτελεσθὲν ἔργον τῆς ἀνακαινίσεως καὶ ἀνασυγκροτήσεως τῆς Ἱερᾶς ταύτης Σκήτης, τὸ ὁποῖον εἶναι ἐμφανές, διὰ τὴν εὐπρόσωπον παρουσίαν τοῦ κτηριακοῦ συγκροτήματος, διὰ τὴν φιλότιμον καὶ ἀποδοτικήν, ἅμα δὲ καὶ κοπιώδη ἐργασίαν τῶν ἐνταῦθα κοινοβιακῶς διαγόντων πατέρων, ἀλλὰ προσέτι καὶ διὰ τὸν σεβασμὸν εἰς τὴν μνήμην τῶν ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως τῆς Σκήτης ἐν ἔτει 1757 προκατόχων ὑμῶν, ὡς μαρτυρεῖ ἡ φιλοπάτωρ διάσωσις τῶν τεκμηρίων τοῦ βίου των διὰ τῆς ὀργανώσεως τῆς θαυμασίας Λαογραφικῆς Συλλογῆς, εἰς τὴν ὁποίαν θὰ ἔχωμεν τὴν χαρὰν νὰ ξεναγηθῶμεν.
Ὡσαύτως συγχαίρομεν ὑμᾶς, Ὁσιολογιώτατε Δικαῖε τῆς Ἱερᾶς ταύτης Σκήτης, διὰ τὸ πλούσιον συγγραφικὸν ἔργον σας πρὸς ὠφέλειαν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος καὶ εὐχόμεθα καρποφόρον συνέχισιν αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν σύνολον πνευματικὴν προσφορὰν τῆς ἀγαπητῆς συνοδείας σας εἰς τοὺς ἐκ τοῦ κόσμου προσερχομένους ἀδελφοὺς ἡμῶν, τοὺς εὑρίσκοντας ἐνταῦθα παραμυθίαν, πνευματικὴν συναντίληψιν καὶ λόγον οἰκοδομῆς.
Συνεχίσατε τὰς προσπαθείας σας διὰ τὴν διατήρησιν τοῦ κοινοβιακοῦ βίου εἰς τὴν Σκήτην ταύτην, συμφώνως πρὸς τὰς ἐπιταγὰς τοῦ ὁσίου Παϊσίου Βελιτσκόφσκι, ὅστις ἡσυχαστὴς τὸ πρῶτον ὑπάρχων, ἐγένετο κοινοβιάρχης καὶ πνευματικὸς πατὴρ ἑκατοντάδων μοναστῶν. Νὰ εἶσθε βέβαιοι ὅτι ἐὰν οὕτω περιπατῆτε, ἡ πατρικὴ εὐλογία του καὶ αἱ ἀκοίμητοι πρεσβεῖαι αὐτοῦ θὰ σᾶς συνοδεύουν πάντοτε καὶ θὰ ἀναπτερώνουν τὰς δυνάμεις σας ἵνα ἐντεῦθεν καταντήσητε εἰς τὴν ἀληθινὴν ἀνάπαυσιν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ καὶ ἀγαλλιᾶσθε χαρᾷ ἀνεκλαλήτῳ, λαμβάνοντες ἀπὸ τῆς παρούσης ζωῆς τὸν ἀρραβῶνα τοῦ Πνεύματος.
Εὐχόμεθα πατρικῶς δύναμιν ἐξ ὕψους εἰς τὴν ἐνταῦθα ἀσκητικήν σας παλαίστραν καὶ τὴν χάριν τοῦ Προφήτου Ἡλιού πλουσίαν εἰς τὴν μοναχικὴν πορείαν σας, διὰ νὰ δοξάζηται καθ’ ἡμέραν τὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου Θεοῦ ἡμῶν καὶ εὐλογῆται ὁ ἐκ τῶν ἁγίων σπλάγχνων τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας προελθὼν Υἱὸς καὶ Λόγος Αὐτοῦ.
Εἴθε ἡ κοινὴ Ἔφορος τοῦ Ἁγίου Ὅρους καὶ τῆς Βασιλευούσης Πόλεως νὰ εὐλογῇ πάντας καὶ ἕνα ἕκαστον ἀγαπητὸν μοναχὸν τῆς καλῆς ταύτης Συνοδείας, ὥστε ἐν φόβῳ Κυρίου πορευόμενοι τὴν ὁδὸν τοῦ βίου καὶ ἁγιαζόμενοι, καταντήσητε εἰς τὴν ὑπέρφωτον δόξαν τοῦ Παραδείσου, ὅπου οἱ χοροὶ Πάντων τῶν Ἁγίων καὶ ὅπου βασίλισσα τυγχάνει Αὐτὴ Αὕτη ἡ Κυρία Θεοτόκος, ἡ χαρά, ἡ ἐλπίς, ἡ προστασία, ἡ μεσίτρια καὶ ἡ καταφυγὴ ἡμῶν.
Ἐξοχώτατε κύριε Διοικητά,
Ὁσιολογιώτατε Δικαῖε τῆς Ἱερᾶς Σκήτης Προφήτου Ἡλιοὺ τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Πατριαρχικῆς καὶ Σταυροπηγιακῆς Μονῆς Παντοκράτορος Ἱερομόναχε κύριε Ἰωακείμ, μετὰ τῆς προσφιλοῦς συνοδείας ὑμῶν,
Ὁσιώτατοι Πατέρες,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Δοξάζομεν τὸν Κύριον, διότι σήμερον μᾶς ἠξίωσε νὰ ἔλθωμεν ἐκ τῆς Βασιλευούσης ἄχρι τῆς Ἱερᾶς Σκήτης ὑμῶν, τῆς εὑρισκομένης εἰς τὸ θαυμάσιον τοῦτο φυσικὸν περιβάλλον, καὶ αὐτοπροσώπως νὰ προσκυνήσωμεν τὸ σεπτὸν τοῦτο σέβασμα τοῦ Ἁγίου Ὅρους, τὸ τιμώμενον ἐπ’ ὀνόματι τοῦ ζηλωτοῦ Προφήτου Ἡλιού, ὅστις ἀποτελεῖ Πρόδρομον καὶ τύπον τῶν Μοναχῶν, ὁ δὲ θαυμαστὸς ἐρημητικὸς βίος του ἀνυπέρβλητον ὑπόδειγμα μοναχικοῦ ἀγῶνος. Διὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία ἡμῶν ὀνομάζει αὐτὸν «ἔνσαρκον ἄγγελον, νοῦν πύρινον, ἐπουράνιον ἄνθρωπον».
Τὸν ζῆλον τοῦ Προφήτου Ἡλιοὺ μιμούμενος ὁ κτήτωρ τῆς Ἱερᾶς ταύτης Σκήτης, Ὅσιος Παΐσιος Βελιτσκόφσκι, ὁ μέγας οὗτος ἀναγεννητὴς τοῦ μοναχισμοῦ εἰς ἅπασαν τὴν Βαλκανικήν, ὁ χρηματίσας συνόμιλος καὶ φίλος τῶν μακαρίων κολλυβάδων, ἀνύψωσεν εἰς Σκήτην τὸ ἀρχικὸν Ἱερὸν Κελλίον, ὅπερ ἡ Ἱερὰ Μονὴ Παντοκράτορος παρεχώρησεν αὐτῷ, καί, παρὰ τὴν ἐπιθυμίαν του νὰ διάγῃ μόνος μόνῳ τῷ Θεῶ, ἀσφαλῶς Θείᾳ Προνοίᾳ, συνέπηξεν Ἀδελφότητα, ἀγγελομιμήτως διάγουσαν.
Δὲν δυνάμεθα δὲ ἐνταῦθα νὰ λησμονήσωμεν, ἅγιοι πατέρες, τὸν ἐφάμιλλον αὐτοῦ εἰς προσφορὰν διὰ τὴν ἀναβίωσιν τοῦ μοναχισμοῦ, καὶ δὴ τοῦ Ἁγιορειτικοῦ, κατὰ τὴν ἰδίαν περίοδον Ὅσιον Νικόδημον τὸν Ἁγιορείτην, ὅστις ἐπεθύμει νὰ γίνῃ μαθητὴς τοῦ «νέου φωτιστοῦ τῆς Βλαχίας, τοῦ γεγονότος εὐωδία Χριστοῦ» Ὁσίου Παϊσίου, ὡς χαρακτηριστικῶς ἀπεκάλει τοῦτον.
Οὕτω καὶ ὑμεῖς, ἀγαπητοὶ πατέρες, «ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς» τῶν δύο τούτων ἁγίων, ἀγωνισθῆτε ὅλαις δυνάμεσιν ἵνα στοιχῆτε εἰς τὰ παραγγέλματά των, διάγοντες ἡσυχαστικῶς καὶ προσευχητικῶς πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς ὑμῶν, μακρὰν τῶν τοῦ κόσμου θορύβων, ἐπιδιδόμενοι καθ’ ἡμέραν εἰς μεγαλυτέρους ἀγῶνας, διὰ νὰ ἀρέσητε εἰς τὸν καλέσαντα ὑμᾶς εἰς τὸ ὑψηλὸν καὶ τελειότατον ἐπάγγελμα τοῦ μοναχοῦ Κύριον Ἰησοῦν καὶ τὴν θεόνυμφον Μητέρα Αὐτοῦ. Διότι, ὡς ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος, «κεφάλαιον πάσης σπουδῆς ἀγαθῆς καὶ κορυφαῖον τῶν κατορθωμάτων ἐστὶ τὸ προσκαρτερεῖν τῇ εὐχῇ, ἀφ’ ἧς καὶ τὰς λοιπὰς ἀρετὰς διὰ τῆς παρὰ Θεοῦ αἰτήσεως ὁσημέραι προσκτᾶσθαι δυνάμεθα».
Οὕτω θὰ ἀναγεννᾶσθε συνεχῶς πνευματικῶς, ὡς ὁ ἅγιος Νικόδημος ἁρμοδίως τονίζει: «Πρέπει δὲ νὰ ἠξεύρῃς, ἀδελφέ, ὅτι αὕτη ἡ πνευματικὴ σύλληψις καὶ γέννησις ἀποκτᾶται μὲν καὶ διὰ τῆς ἐργασίας τῶν θεουργῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου, κυρίως δὲ καὶ ἐξαιρέτως αὕτη ἀποκτᾶται διὰ τῆς τοῦ νοὸς ἐπιστροφῆς εἰς τὴν καρδίαν καὶ διὰ τῆς ἐν καρδίᾳ συνεχῶς καὶ ἀδιαλείπτως μελετωμένης θείας καὶ μονολογίστου εὐχῆς ... Ἐνοικεῖ γὰρ διὰ τῆς προσευχῆς ταύτης ἐν τῇ καρδίᾳ καθ’ ἕξιν καὶ συλλαμβάνεται ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος».
Πρὸ πάντων δέ, ἀδελφοί, μιμεῖσθε τὸν ζῆλον τοῦ Ὁσίου Παϊσίου καὶ τῶν Κολλυβάδων πατέρων διὰ τὴν ἀνάγνωσιν καὶ ἔμπρακτον ἐφαρμογὴν τῆς πατερικῆς γραμματείας, ἥτις καθαίρει τὸν νοῦν καὶ ἀναβιβάζει τὸν ἄνθρωπον εἰς τὸν οὐρανόν. Ὅταν τοῦτο ποιῆτε, τὸ πνεῦμα τῆς φιλοκαλικῆς ἀναγεννήσεως, τὸ ὁποῖον ἔπνευσεν εἰς τὸν ἱερὸν Ἄθωνα κατὰ τὰ τέλη τοῦ 18ου αἰῶνος καὶ ἐνέπνευσε πλῆθος ὁμοστόχων ἀδελφῶν νὰ μεταρσιωθοῦν πνευματικῶς εἰς μίαν ἀγγελικὴν πολιτείαν, ἔνθα «οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ, ἀλλὰ πάντες εἷς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Γαλ. γ΄ 28), θὰ πνέῃ καὶ σήμερον εἰς τὸν ἡγιασμένον τόπον σας καὶ οἱ προσερχόμενοι θὰ διδάσκωνται τὴν ἕνωσιν τῆς ψυχῆς μετὰ τοῦ Θεοῦ διὰ τῆς ἀπαθείας καὶ τῆς νοερᾶς ἐργασίας.
Ἀγωνισθῆτε διὰ νὰ ἀρνῆσθε καθ’ ἡμέραν τὸ ἴδιον θέλημα. Διότι, ὡς λέγει ὁ ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος, ὁ ἐχθρὸς ἡμῶν διάβολος προτρέπει καὶ κολακεύει τὴν ψυχὴν εἰς τὸ ἴδιον θέλημα• «Οὗτός δέ ἐστιν ὁ θεμέλιος τῆς πρὸς Θεὸν ὁδοῦ, τὸ ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν ἐλπίδι, ἐν ταπεινοφροσύνῃ, ἐν πτωχείᾳ πνεύματος, ἐν πρᾳότητι διοδεύειν τὴν ὁδὸν τῆς ζωῆς καὶ διὰ τούτων κτήσασθαι δύναταί τις δικαιοσύνην ἐν ἑαυτῷ• λέγομεν δὲ δικαιοσύνην αὐτὸν τὸν Κύριον».
Εὐχαριστοῦμεν πάντας ὑμᾶς τοὺς συνελθόντας ἐνταῦθα ἵνα τιμήσητε τὴν ἐπίσκεψιν ἡμῶν, ἐρχομένων ἀπὸ τῆς παλαιφάτου ἕδρας τοῦ καθ’ ἡμᾶς μαρτυρικοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τῆς Κωνσταντινουπόλεως, πόλεως ἀρχῆθεν τῆς κτίσεώς της ἀφιερωθείσης, ὡς καὶ τὸ Ἁγιώνυμον Ὅρος, εἰς τὴν Ὑπέρμαχον Στρατηγόν, ὅπως ἀπὸ κοινοῦ προσευχηθῶμεν εἰς τὴν Ἁγνὴν Θεοτόκον Παρθένον καὶ ἐκζητήσωμεν τὴν μητρικὴν πρεσβείαν Της πρὸς τὸν ἐν Τριάδι Θεὸν ἡμῶν ὑπὲρ τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριαρχείου, τὸ ὁποῖον γνωρίζομεν πόσον οἱ ἐνταῦθα ἀσκούμενοι πατέρες καὶ ὁ ἀγαπητὸς Γέρων Ἰωακείμ, ὁ προσφιλὴς ὁμογάλακτος ἐκ Χάλκης ἀδελφός, ἀγαποῦν, τιμοῦν καὶ σέβονται, ποιοῦντες καθ’ ἑκάστην δεήσεις ὑπὲρ τῆς ἡμῶν Μετριότητος.
Συγχαίρομεν ὑμᾶς διὰ τὸ ἐπιτελεσθὲν ἔργον τῆς ἀνακαινίσεως καὶ ἀνασυγκροτήσεως τῆς Ἱερᾶς ταύτης Σκήτης, τὸ ὁποῖον εἶναι ἐμφανές, διὰ τὴν εὐπρόσωπον παρουσίαν τοῦ κτηριακοῦ συγκροτήματος, διὰ τὴν φιλότιμον καὶ ἀποδοτικήν, ἅμα δὲ καὶ κοπιώδη ἐργασίαν τῶν ἐνταῦθα κοινοβιακῶς διαγόντων πατέρων, ἀλλὰ προσέτι καὶ διὰ τὸν σεβασμὸν εἰς τὴν μνήμην τῶν ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως τῆς Σκήτης ἐν ἔτει 1757 προκατόχων ὑμῶν, ὡς μαρτυρεῖ ἡ φιλοπάτωρ διάσωσις τῶν τεκμηρίων τοῦ βίου των διὰ τῆς ὀργανώσεως τῆς θαυμασίας Λαογραφικῆς Συλλογῆς, εἰς τὴν ὁποίαν θὰ ἔχωμεν τὴν χαρὰν νὰ ξεναγηθῶμεν.
Ὡσαύτως συγχαίρομεν ὑμᾶς, Ὁσιολογιώτατε Δικαῖε τῆς Ἱερᾶς ταύτης Σκήτης, διὰ τὸ πλούσιον συγγραφικὸν ἔργον σας πρὸς ὠφέλειαν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος καὶ εὐχόμεθα καρποφόρον συνέχισιν αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν σύνολον πνευματικὴν προσφορὰν τῆς ἀγαπητῆς συνοδείας σας εἰς τοὺς ἐκ τοῦ κόσμου προσερχομένους ἀδελφοὺς ἡμῶν, τοὺς εὑρίσκοντας ἐνταῦθα παραμυθίαν, πνευματικὴν συναντίληψιν καὶ λόγον οἰκοδομῆς.
Συνεχίσατε τὰς προσπαθείας σας διὰ τὴν διατήρησιν τοῦ κοινοβιακοῦ βίου εἰς τὴν Σκήτην ταύτην, συμφώνως πρὸς τὰς ἐπιταγὰς τοῦ ὁσίου Παϊσίου Βελιτσκόφσκι, ὅστις ἡσυχαστὴς τὸ πρῶτον ὑπάρχων, ἐγένετο κοινοβιάρχης καὶ πνευματικὸς πατὴρ ἑκατοντάδων μοναστῶν. Νὰ εἶσθε βέβαιοι ὅτι ἐὰν οὕτω περιπατῆτε, ἡ πατρικὴ εὐλογία του καὶ αἱ ἀκοίμητοι πρεσβεῖαι αὐτοῦ θὰ σᾶς συνοδεύουν πάντοτε καὶ θὰ ἀναπτερώνουν τὰς δυνάμεις σας ἵνα ἐντεῦθεν καταντήσητε εἰς τὴν ἀληθινὴν ἀνάπαυσιν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ καὶ ἀγαλλιᾶσθε χαρᾷ ἀνεκλαλήτῳ, λαμβάνοντες ἀπὸ τῆς παρούσης ζωῆς τὸν ἀρραβῶνα τοῦ Πνεύματος.
Εὐχόμεθα πατρικῶς δύναμιν ἐξ ὕψους εἰς τὴν ἐνταῦθα ἀσκητικήν σας παλαίστραν καὶ τὴν χάριν τοῦ Προφήτου Ἡλιού πλουσίαν εἰς τὴν μοναχικὴν πορείαν σας, διὰ νὰ δοξάζηται καθ’ ἡμέραν τὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου Θεοῦ ἡμῶν καὶ εὐλογῆται ὁ ἐκ τῶν ἁγίων σπλάγχνων τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας προελθὼν Υἱὸς καὶ Λόγος Αὐτοῦ.
Εἴθε ἡ κοινὴ Ἔφορος τοῦ Ἁγίου Ὅρους καὶ τῆς Βασιλευούσης Πόλεως νὰ εὐλογῇ πάντας καὶ ἕνα ἕκαστον ἀγαπητὸν μοναχὸν τῆς καλῆς ταύτης Συνοδείας, ὥστε ἐν φόβῳ Κυρίου πορευόμενοι τὴν ὁδὸν τοῦ βίου καὶ ἁγιαζόμενοι, καταντήσητε εἰς τὴν ὑπέρφωτον δόξαν τοῦ Παραδείσου, ὅπου οἱ χοροὶ Πάντων τῶν Ἁγίων καὶ ὅπου βασίλισσα τυγχάνει Αὐτὴ Αὕτη ἡ Κυρία Θεοτόκος, ἡ χαρά, ἡ ἐλπίς, ἡ προστασία, ἡ μεσίτρια καὶ ἡ καταφυγὴ ἡμῶν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου