Ὁμιλία τῆς Α.Θ.Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, κατά τήν ἐπί τῇ ὑποδοχῇ Αὐτοῦ Δοξολογίαν εἰς τήν Ἱ. Μονήν Σίμωνος Πέτρας (23/08/2008).

Ἱερώτατοι Ἀδελφοί,

Ὁσιολογιώτατε ἅγιε Καθηγούμενε κύριε Ἐλισσαῖε καί ἁπαξάπαντες οἱ πατέρες καί ἀδελφοί τῆς Ἱερᾶς Βασιλικῆς, Πατριαρχικῆς ἡμῶν καί Σταυροπηγιακῆς Μονῆς τῆς Σίμωνος Πέτρας, «χάρις ὑμῖν καί εἰρήνη ἀπό Θεοῦ Πατρός ἡμῶν καί Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Α’ Κορ. 1, 3).

Ἀγαλλομένῳ ποδί ἀνήλθομεν ἐπί τῆς Πέτρας σας, τῆς συνειρμικῶς ἐνθυμιζούσης αὐτόν τόν Κύριον, ἐφ᾿ ὅσον «ἡ πέτρα ἦν ὁ Χριστός» (Α’ Κορ. 10, 4), ἐκ τῆς ὁποίας τό πνευματικόν πόμα ἔπιον οἱ πατέρες ἡμῶν (ἔνθ. ἀνωτ.) καί ἐκ τῆς ὁποίας πάντοτε ἀναβλύζει τό «ὕδωρ τό ζῶν» (Ἰωάν. 4, 10) καί προσφέρεται πᾶσιν εἰς πόσιν, «ἁλλόμενον εἰς ζωήν αἰώνιον» (Ἰωάν. 4, 14). Ἤλθομεν διά νά προσκυνήσωμεν τόν ἐν τῷ Σπηλαίῳ τεχθέντα Βασιλέα, νά ἀποθέσωμεν πρό τῆς ἁγίας Φάτνης Του τόν φόρτον, τήν ὀδύνην, τήν ἀγωνίαν, τάς θλίψεις, τάς ἀσθενείας καί τούς καθημερινούς παντοειδεῖς κινδύνους τῆς Πατριαρχικῆς πορείας, ἡ ὁποία πέραν τῶν ἔξωθι παρουσιαζομένων λαμπηδόνων δόξης, εἶναι πάντοτε, κατ᾿ οὐσίαν, ἀκανθώδης, τεθλιμμένη, πολυπαθής καί σταυρική. Ἤλθομεν νά λάβωμεν εὔκαιρον ἐνίσχυσιν παρά τῆς πολλά ἰσχυούσης Ἁγίας Παρθένου, τῆς Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου, προστάτιδος καί ἐφόρου καί Γεροντίσσης τοῦ ὅλου Ἁγιωνύμου Ὄρους. Ἤλθομεν νά λάβωμεν τάς εὐχάς τῆς Ἁγίας Μυροφόρου καί Ἰσαποστόλου Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς, ἀσπαζόμενοι τήν χαριτόβρυτον χεῖρα αὐτῆς, ὡς καί τοῦ Ὁσίου Σίμωνος, τοῦ σεβασμίου Κτήτορος καί προστάτου τῆς Μονῆς σας. Ἀλλ᾿ ἤλθομεν καί διά νά ἴδωμεν τά προσφιλῆ πρόσωπά σας καί νά χαρῇ ἡμῶν ἡ καρδία. Ὁ Ἐπίσκοπος τά ἴδια τέκνα, τά τέκνα τόν ἴδιον αὐτῶν Πατέρα καί Ἐπίσκοπον, ὁ ὁποῖος συμβαίνει νά εἶναι καί ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης, ὁ ἔχων τήν πρώτην καί ἄμεσον εὐθύνην τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων, ὄχι μόνον ἐν Ἁγίῳ Ὄρει, ἀλλά καί ἀνά τό πλεῖστον τοῦ κόσμου, καθώς καί ρόλον συντονιστικόν εἰς τάς σχέσεις τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ὑπό τῶν Ἱερῶν Κανόνων σαφῶς προβλεπόμενον καί προσδιοριζόμενον. Ἤλθομεν διά νά σᾶς μεταφέρωμεν τήν στοργήν, τήν εὐλογίαν καί τήν εὐχήν τῆς ἀείποτε Ἐσταυρωμένης, ἀλλά καί ἀπαύστως τήν Ἀνάστασιν καταγγελλούσης, σεπτῆς πάντων ἡμῶν Μητρός καί Τιθηνοῦ, Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ ἐν Κωνσταντινουπόλει Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἀνυστάκτῳ βλέμματι παρακολουθεῖ τήν κατά Θεόν πορείαν σας καί τάς προόδους σας καί σεμνύνεται μητρικῶς ἐπί τεκναγαθίᾳ.

Ἡ ἱστορία τῆς Μονῆς σας ἀποτελεῖ ἔνδοξον σελίδα τῆς ἱστορίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἀρχαιόθεν. Ἀλλά καί εἰς τούς νεωτέρους χρόνους, μέ τόν ἔνθεον ζῆλον καί τήν θερμουργόν πνοήν καί σοφήν καθοδήγησιν τοῦ πολιοῦ Προηγουμένου καί Γέροντος Αἰμιλιανοῦ, ἥκιστα ὑστερεῖ εἰς λαμπρότητα ἀπό τάς παλαιοτέρας ἐποχάς. Ἡ Μονή ἀνεστηλώθη, ἀνεκαινίσθη καί ἀνεμορφώθη εἰς εἶδος καί κάλλος. Πολλοί νέοι πατέρες προσῆλθον διά νά συνεχίσουν τήν πνευματικήν ἐργασίαν τῶν παλαιοτέρων. Ἀξιόλογος θεολογική, ἀλλά καί ἱερομουσική παραγωγή ἐξησφαλίσθη. Πολλαί μοναστικαί κοινότητες καί ἐκτός Ἁγίου Ὄρους, ἀπό Ὀρμυλίας μέχρι καί Γαλλίας ἀκόμη, ἐντεῦθεν ἐγαλουχήθησαν, ἐστηρίχθησαν, εὗρον τόν βηματισμόν των ἐν τῇ σωτηρίῳ ὁδῷ τῆς κατά Θεόν ἀσκήσεως καί ἱερᾶς ἡσυχίας. Δοξάζομεν διά πάντα ταῦτα τόν ἅγιον Θεόν. Πατρικῶς προτρεπόμεθα οὕτω νά συνεχίσητε, μέ αὔξοντα μάλιστα ζῆλον ἱερόν καί σπουδήν ἔνθεον, ὥστε «περισσεύειν μᾶλλον» (Α’ Θεσ. 4, 11).

Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει ὑπάρχει, ἀγαπητοί, ἐν ἐκκρεμότητι τό θέμα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου. Εἰσελθών ὁ σατανᾶς εἰς τήν καρδίαν ὡρισμένων «ἀσυνέτων, ἀσυνθέτων καί ἀσπόνδων» (πρβλ. Ρωμ. 1, 31) μοναχῶν, ἐπιχειρεῖ σχίσμα καί διαίρεσιν καί εἰς αὐτό τό «Περιβόλι τῆς Παναγίας», προφάσει εὐσεβείας καί ἐγρηγόρσεως δῆθεν ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας, τήν ὁποίαν, κατά τήν ἠρρωστημένην φαντασίαν των, τάχα λυμαίνεται ὁ φυσικός αὐτῆς προστάτης καί φύλαξ. Ἐντεῦθεν καί παύσαντες τό κανονικόν μνημόσυνον τοῦ Ἐπισκόπου των καί διακόψαντες τήν μετ᾿ αὐτοῦ κοινωνίαν, προσῆλθον εἰς συντετριμμένα φρέατα διά νά ἀντλήσουν ἐκεῖθεν αἰωνίαν ἀπώλειαν. Ἤδη ἡ Μονή ἔχει κανονικόν Ἡγούμενον καί νέαν ἀδελφότητα, οἵτινες ὅμως ἀτυχῶς ἀκόμη διατελοῦν ἄστεγοι καί ὑπερόριοι, ἐξ αἰτίας τῆς ἀπροθυμίας τῶν δυναμένων νά ἐπιβάλουν κατά νόμον τήν ἱεράν τάξιν. Καί εἰς τήν ἐκκρεμότητα αὐτήν γνωρίζομεν ὅτι ἡ ἱερά Σιμωνοπετρική Ἀδελφότης στηρίζει τό δίκαιον τῆς Ἐκκλησίας καί παρακαλοῦμεν ὅπως μή παύσητε ἐνεργοῦντες πᾶν τό καθ᾿ ὑμᾶς πρός εὔκαιρον βοήθειαν καί στηριγμόν τῆς κανονικῆς Ἀδελφότητος καί ἀποκατάστασιν τῶν πραγμάτων ἐν μιᾷ ὑποταγῇ εἰς τόν Χριστόν διά τοῦ Ἐπισκόπου καί Πατριάρχου σας καί διά τῆς Ἱερᾶς τοῦ Ἁγίου Ὄρους Κοινότητος καί Ἐπιστασίας, κατά τά προβλεπόμενα ὑπό τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου καί τοῦ Συντάγματος, καί τῆς ἐννόμου τάξεως τῆς Ἑλλάδος, πρό πάντων δέ ὑπό τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων, ἵνα χαρά γένηται μεγάλη ἐν τῷ οὐρανῷ καί ἐν τοῖς κόλποις τῆς δοκιμαζομένης Ἐκκλησίας. 

Ἅγιε Καθηγούμενε,

Εὐχαριστοῦμεν θερμῶς διά τούς καλούς σας λόγους, διά τήν ὡραίαν ὑποδοχήν, διά πάσας τάς εὐλαβεῖς ἐκδηλώσεις τῆς ἀγάπης καί τοῦ σεβασμοῦ σας, τόσον πρός τό πρόσωπον τῆς ἡμετέρας Μετριότητος, ὅσον καί πρός τά μέλη τῆς τιμίας Πατριαρχικῆς ἡμῶν συνοδείας, ἀλλά καί πρός αὐτήν τήν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Δεχθῆτε, παρακαλοῦμεν, εἰς ἀνάμνησιν τῆς σημερινῆς ἐπισκέψεώς μας παρ᾿ ὑμῖν, ἕν μικρόν δῶρον καί εὔχεσθε ὑπέρ ἡμῶν καί τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εἰς τάς πρός Κύριον ἐντεύξεις σας.

«Ἡ χάρις μετά πάντων (ὑμῶν) τῶν ἀγαπώντων τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν ἐν ἀφθαρσίᾳ. Ἀμήν» (Ἐφ. 6, 24).