Ἀντιφώνησις τῆς Α.Θ.Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, εἰς τήν Τράπεζαν τῆς Ἱ. Μονῆς Διονυσίου (24/08/2008).

Λειτουργήσαντες τήν Λειτουργίαν τῆς Εὐχαριστίας τοῦ Θεοῦ, καί κοινωνήσαντες τόν Χριστόν, καί σύσσωμοι καί σύναιμοι Αὐτοῦ, ἐλέῳ καί φιλανθρωπίᾳ Αὐτοῦ πολλῇ, καταστάντες, ἐφθάσαμεν, Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί, Ὁσιολογιώτατε Καθηγούμενε τοῦ ἱεροῦ κοινοβίου καί Ὁσιώτατοι πατέρες, εἰς τήν κορύφωσιν τῶν ἑορτασμῶν ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ Ἁγίου Νήφωνος τοῦ Β’ τοῦ Θαυματουργοῦ, μεγάλου γενομένου ἐν τῇ σεπτῇ χορείᾳ τῶν Οἰκουμενικῶν Πατριαρχῶν καί μεγάλου ὡσαύτως γενομένου ἐν τῷ ἱερῷ θιάσῳ τῶν Ἁγιορετιῶν Ἁγίων.

Εἰς τό πολύ γνώριμόν του Καθολικόν καί ἐπί τῆς ἁγίας τραπέζης, ἐφ᾿ ἧς ὁ ἴδιος πλειστάκις εἶχε προσφέρει ἀξίως τήν ἀναίμακτον ἱερουργίαν τῶν θείων, ὑπό τό βλέμμα τοῦ Παντοκράτορος καί εἰς τήν ἀγκάλην τῆς Πλατυτέρας τῶν Οὐρανῶν, εὐλογούσης τῆς τιμίας δεξιᾶς τοῦ Θείου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, προσεφέραμε τά δῶρα τῆς Εὐχαριστίας μας εἰς δόξαν μέν καί λατρείαν τοῦ Τρισαγίου προσκυνητοῦ Θεοῦ, εἰς τιμήν δέ καί μνήμην τοῦ ἐκλεκτοῦ λειτουργοῦ Του καί Πρωθιεράρχου, ὁ ὁποῖος ἐτίμησε πλεῖστα τήν ἱεράν τῆς Ἱερωσύνης διπλοΐδα καί τό ἀπέριττον μοναχικόν τριβώνιον, καί ἐδόξασε μεγάλως τόσον τόν Ἱερόν τοῦτον Τόπον, ὅσον καί τόν ἅγιον Θρόνον τῶν Γρηγορίων, τῶν Χρυσοστόμων καί τῶν Φωτίων. Καί κατά τήν προσφοράν τῶν Δώρων καί καθ᾿ ὅλην τήν ἑόρτιον προσευχήν μας εἴχομεν ζωηράν τήν αἴσθησιν ὅτι ὁ πανσεβάσμιος Νήφων, «τό περιφανές τῶν Πατριαρχῶν σεμνολόγημα», ἦτο καί ἐκινεῖτο ἐν μέσῳ ἡμῶν, αὐτός προεξάρχων τῆς πανηγύρεως, αὐτός παρρησιαζόμενος ἐνώπιον τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, αὐτός προσφέρων τό τε προφητικόν θυμίαμα καί τό μέλος τῶν ὕμνων καί τόν πλοῦτον τῶν βιβλικῶν ἀναγνωσμάτων καί τόν ἄρτον τοῦ βίου μας καί τόν οἶνον τῆς παρακλήσεώς μας καί τήν λαμπάδα τῆς ἐλπίδος μας. Ὁ Νήφων εἶχεν ὑψώσει ὁσίας χεῖρας δεόμενος ὑπέρ τοῦ κατά τά βλεπόμενα προεξάρχοντος διαδόχου του, ὑπέρ τῶν Διονυσιατῶν ὁμογαλάκτων ἀδελφῶν του, ὑπέρ τῆς Μονῆς τῆς μετανοίας του, ὑπέρ τῶν εὐλαβῶν προσκυνητῶν, συνδρομητῶν, ἀφιερωτῶν καί φίλων της, ὑπέρ τοῦ ὅλου Ἁγιωνύμου Ὄρους καί τῶν ἐν αὐτῷ ἀσκουμένων, ὑπέρ τῆς μαρτυρικῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, καί τοῦ Σταυροῦ της, καί τῶν ἀνά τά τέσσερα πέρατα τοῦ κόσμου τέκνων της, ἀλλά καί ὑπέρ τῶν ἐν Ρουμανίᾳ καί πάσαις ταῖς παραδουναβίαις περιοχαῖς χριστιανῶν, τούς ὁποίους ἐξ ἴσου ἠγάπησε καί ὑπέρ τῶν ὁποίων ἐπί σειράν ἐτῶν ἱεραποστολικῶς ἐμόγησε καί ἐδαπανήθη!

Ὁ θεοφόρητος Νήφων συνήγειρε μετά παρρησίας τόν Μέγαν Πρόδρομον εἰς ταχεῖαν ἀντίληψιν καί συμπαράστασιν ἡμῶν. Ἐκεῖνος εἶχε τό ἀδελφικόν θάρρος νά τοῦ εἴπη: «Τήν χεῖρα σου τήν ἁψαμένην τήν ἀκήρατον κορυφήν τοῦ Δεσπότου ... ἔπαρον ὑπέρ ἡμῶν πρός Αὐτόν. Βαπτιστά, ὡς παρρησίαν ἔχων πολλήν ... ἵλεων ἡμῖν ἀπεργασάμενος». Ὁ πνευματέμφορος Νήφων εἶχε τήν παρρησίαν νά καλέσῃ τήν Θεοτόκον καί Μητέρα τοῦ Φωτός νά σπεύσῃ εἰς «ταχινήν καί ὀξεῖαν ἀντίληψιν» πάντων ἡμῶν. Ὁ γρηγορῶν Νήφων εἶχε τήν πρόνοιαν ὅλα τά τῆς πανηγύρεως νά διεξαχθοῦν καλῶς καί θεαρέστως πρός δόξαν τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνος ἦτο ὁ «ἐπισφραγίζων τόν ὕμνον καί προεξάρχων τῆς πανηγύρεως». Ἐκεῖνος ὁ ἐπιμελητής πάσης λεπτομερείας καί ἤδη ὁ ἀμφιτρύων ἡμῶν καί ἑστιάτωρ καί τῆς ὑλικῆς τραπέζης, ἡ ὁποία διεδέχθη τήν πνευματικήν, διά νά ἀποδοθοῦν καί εἰς τό σῶμα τά ἀναγκαῖα πρός στηριγμόν καί παράκλησιν. Ὁ ἱερός Νήφων δι᾿ ἀκόμη μίαν φοράν ἔγινεν ἀποστολομιμήτως «τοῖς πᾶσι τά πάντα», ὅλους νά μᾶς ἀναπαύσῃ, ὅλους νά μᾶς χαροποιήσῃ, ὅλους νά μᾶς στηρίξῃ, ὅλους νά μᾶς βοηθήσῃ, ὅλους νά μᾶς παρουσιάσῃ ἐν παρρησίᾳ ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ! Τέκνον ὑπακοῆς καί ταπεινώσεως, υἱός αὐταπαρνήσεως καί ἀγάπης, ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ἀληθινός καί μιμητής τοῦ Καλοῦ Ποιμένος ἀκριβέστατος ἐν τῇ προσκαίρῳ ζωῇ, τά πολλά χαρίσματα καί τάς δωρεάς πού τοῦ ἐχάρισεν ὁ Κύριος εἰς τούς οὐρανούς φροντίζει ἤδη νά τά θέτῃ πλουσίως εἰς τήν διάθεσιν ὅλων, ὡς πολύκρουνος κρήνη συμπαθείας καί ἀγάπης, ὡς πολυχεύμων ποταμός θαυμάτων, ἐξ οὗ καί τῆς προσωνυμίας «Θαυματουργός» ἠξιώθη, μόνος αὐτός ἐκ τῶν μετά τήν δευτέραν Ἅλωσιν ἁγιασθέντων ἀοιδίμων Οἰκουμενικῶν Πατριαρχῶν.

Εἰς τήν Κύπρον συνηθίζεται νά λέγεται περί τῶν Ἁγίων: «Δοξάζω τ᾿ ὄνομά του καί τήν χάριν του!». Αὐτό λέγομεν καί ἡμεῖς σήμερον ἀπό καρδίας διά τόν πολύν τά θεῖα ἱερόν Νήφωνα: «Δοξάζομεν τό ὄνομά του καί τήν χάριν του!»∙ καί παραλλήλως τόν παρακαλοῦμεν νά ἀνοίγῃ δρόμον διά τήν ἀνάδειξιν νέων Νηφώνων: ἀνδρῶν νηφόντων καί γρηγορούντων εἰς τά τῆς πίστεως καί εἰς τά τῆς προσωπικῆς καλλιεργείας καί καταρτίσεως∙ ἀνδρῶν φιλαρέτων καί φιλοχρίστων∙ φιλαδέλφων καί φιλοστόργων∙ συστηματικῶν καλλιεργητῶν τῆς εὐσεβείας καί τῆς ὑψοποιοῦ ταπεινώσεως∙ ἀνδρῶν ζητούντων πρωτίστως καί κυρίως τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν δι᾿ ἑαυτούς καί διά τούς πέριξ αὐτῶν∙ ἀνδρῶν τῶν ὁποίων τό πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς θά ὑπάρχῃ καί ἡ καρδία των θά εἶναι διαρκῶς καιομένη ἐκ μανικοῦ ἔρωτος διά τόν Οὐράνιον Νυμφίον τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν ψυχῶν. Μοναχῶν μέ τήν ἰδικήν του μοναχικήν ἀρετήν, ὑπακοήν, ἁγνότητα, καθαράν προσευχήν, ἱεράν ἡσυχίαν καί θεοπτικήν ἐμπειρίαν. Ἀρχιερέων μέ τήν ἰδικήν του πνευματικήν ὑπέρ τοῦ ποιμνίου ἐπαγρύπνησιν, τήν ἰδικήν του εὐαισθησίαν διά τήν ἀκρίβειαν τῆς πίστεως καί διά τήν διασφάλισιν τῆς ἱερᾶς μάνδρας ἐκ λύκων αἱρέσεων καί σχισμάτων καί πλάνης, οἱ ὁποῖοι προβατοσχήμως πολλάκις καί ὑπό μηλωτήν καί κώδιον κρύπτοντες τήν ταυτότητα καί τούς ἠκονισμένους ὀδόντας των πλησιάζουν καί ἐφορμοῦν κατ᾿ αὐτῆς. Πρωθιεραρχῶν μέ τήν ἰδικήν του εὐγένειαν καί ἱεραποστολικόν ζῆλον καί ἀκαταπόνητον ἐργατικότητα, ἀλλά καί μέ τήν ἰδικήν του προδρομικήν παρρησίαν ἔναντι τῶν παρανομούντων καί ὑβριζόντων τόν νόμον καί τά κρίματα τοῦ Θεοῦ, ἔστω καί ἄν οὗτοι εὑρίσκονται εἰς τάς ἀνωτάτας βαθμίδας τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας

Ἀλλ᾿ ὁ Ἅγιος Νήφων, ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, ὡς Ἁγιορείτης Μοναχός καί δή Διονυσιάτης, ὁ ὁποῖος ἄκων ἐκλήθη καί ἀνῆλθεν ἐν ὥραις αἰσίαις καί ἐπ᾿ ἐλπίσι χρησταῖς τάς ἱεράς βαθμίδας τοῦ πανσέπτου Πατριαρχικοῦ Θρόνου, τόν ὁποῖον δίς ἐκόσμησε καί ἰσχυρῶς ἐστήριξε, ἀποτελεῖ καλλιμάρμαρον γέφυραν συνδέουσαν τό Ἅγιον Ὄρος μέ τήν Κωνσταντινούπολιν. Βεβαίως τό Ἅγιον Ὄρος ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστον κλῆμα τῆς εὐλογημένης καλλιβότρυος ἀμπέλου τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, καί ζῶν κύτταρον τοῦ σώματος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, καί κανονικόν ἔδαφος τῆς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως. Τοῦτο εἶναι καί ὑπό τῶν θείων καί ἱερῶν Κανόνων προβλεπόμενον, καί ὑπό Χρυσοβούλλων Αὐτοκρατορικῶν τεθεσπισμένον, καί ὑπό Σιγιλλίων Πατριαρχικῶν ἠσφαλισμένον, καί ἐν τῷ ἰσχύοντι Καταστατικῷ Χάρτῃ τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἀπεριφράστως κεκυρωμένον, καί ὑπό τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας καί ἱερᾶς καθόλου παραδόσεως ἡγιασμένον. Οἱ Ἁγιορεῖται πατέρες εἶναι τέκνα πνευματικά, καί δή καί λίαν ἠγαπημένα ἐν πρωτοτόκοις, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Νέας Ρώμης-Κωνσταντινουπόλεως εἶναι ὁ κανονικός αὐτῶν Ἐπίσκοπος καί ποιμήν καί προστάτης. Ἐντεῦθεν κατευθύνονται πρός τό Σεπτόν Κέντρον προσευχαί καί μνημονεύσεις καί υἱϊκή στοργή καί σεβασμός καί ὑπακοή ἐν τοῖς ἐκκλησιαστικοῖς πράγμασι καί ὁμοψυχία καί εὐπείθεια, ἐκ Κωνσταντινουπόλεως δέ πρός τό Ἅγιον Ὄρος εὐλογία, εὐχή, προστασία, συγχώρησις, στηριγμός, διασφάλισις, ἑνότης ἐκκλησιαστική, ἱερά καθοδήγησις, ἀκρίβεια κανονική, φρυκτωρία καί ἀσφάλεια ἐν τῇ πίστει καί δικαία κρίσις ἐν τοῖς ἀνθρωπίνοις. Ὁσάκις τοῦτο ὑφίστατο ἀνεμπόδιστον, χαρά καί προκοπή καί εὐλογία καί ἀνάπαυσις ἐπλημμύριζεν ἀμφοτέρας τάς πλευράς. Ὁσάκις, πάλιν, φθόνῳ καί συνεργείᾳ τοῦ πονηροῦ, παρεθεωρεῖτο, σύγχυσις καί ταραχή καί λύπη ἐπεκράτει, πρός εὐχαρίστησιν τοῦ ἐχθροῦ τῆς εἰρήνης καί τῆς σωτηρίας ἡμῶν. Ὁ Ἅγιος Νήφων δίδει ἄριστον παράδειγμα τόσον πρός ὑμᾶς τούς Ἁγιορείτας, ὅσον καί πρός ἡμᾶς τούς ἰθύνοντας τούς οἴακας τῆς πρωτευθύνου Ἐκκλησίας. Καί ἡμεῖς μέν ἔχομεν πάντοτε στερράν καί ἀμετακίνητον τήν ἀπόφασιν νά κινούμεθα συνῳδά τῷ παραδείγματί του καί ἐπί τῶν ἁγίων ἰχνῶν του. Τό αὐτό γνωρίζομεν ὅτι συμμερίζονται ἐπίσης καί οἱ πλεῖστοι τῶν συγχρόνων Ἁγιορειτῶν.

Εὐχόμεθα δέ καί οἱ ὀλίγοι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι δέν τό πράττουν, ἀλλ᾿ αἴρουν ὑπερβάθμιον πόδα καί χαράσσουν πορείας πόρρω ἀπεχούσας τῆς θεοφιλοῦς γραμμῆς τῆς συμπνοίας καί ἀλληλοπεριχωρήσεως ἐν Χριστῷ καί ἀντιδόσεως τῶν ἑκατέρωθεν θεολογικῶς καί κανονικῶς προβλεπομένων, πορείας ἀγούσας οὐχί εἰς τήν Ζωήν, νά τό συμμερισθοῦν καί αὐτοί, διορθοῦντες καταλλήλως τήν διαγωγήν των, καί εὐθύνοντες τά ἔργα των, πρός πολλήν χαράν τοῦ Θεοῦ καί καταισχύνην τοῦ διαβόλου.

Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Ἡ συμπλήρωσις πέντε αἰώνων ἀπό τῆς ὁσιακῆς κοιμήσεως τοῦ Ἁγίου Νήφωνος εἶναι ἀναμφιλέκτως μέγας ἱστορικός σταθμός καί διά τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον καί διά τό Ἅγιον Ὄρος. Ἀλλ᾿ εἶναι ἐπίσης καί δι᾿ ὅλας τάς τοπικάς ἐκείνας Ἐκκλησίας, τάς ὁποίας κατά καιρούς διηκόνησε θεοφιλῶς ὁ Ἱερός Πατήρ, εἴτε ὡς ἱερομόναχος καί πνευματικός καί κῆρυξ τοῦ Εὐαγγελίου τῆς χάριτος καί ἀλείπτης ἁγίων πνευματικῶν τέκνων ὡς ἡ τῆς Ἑλλάδος, ἡ τῆς Ἀλβανίας καί ἡ τῆς Ἀχρίδος, εἴτε ὡς Πρωθιεράρχης, ὑπό τήν ἰδιότητα τοῦ πρῴην Κωνσταντινουπόλεως, ὡς ἡ τῆς Βλαχίας καί τῶν λοιπῶν περιοχῶν τῆς συγχρόνου Ρουμανίας. Καί εἶναι ἰδιαιτέρα χαρά ὅτι εἰς τούς διεξαγομένους ἑορτασμούς ἔχομεν ἐν μέσῳ ἡμῶν τόν Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον καί Μητροπολίτην Τιργοβιστίου κ. Νήφωνα, Ἱεράρχην τῆς ἀδελφῆς Ἐκκλησίας Ρουμανίας, ὁ ὁποῖος ἐκπροσωπῶν αὐτήν ἦλθε νά ἀποδώσῃ εἰς τόν Ἅγιον τό χρέος τῆς εὐγνωμοσύνης τοῦ εὐσεβοῦς Ρουμανικοῦ λαοῦ, ἀνθ᾿ ὧν παρά τοῦ θείου Νήφωνος οἱ πατέρες των εὐηργετήθησαν. Τόν καλωσορίζομεν καί τόν παρακαλοῦμεν νά μεταφέρῃ εἰς τήν Ἁγιωτάτην Ἐκκλησίαν τῆς Ρουμανίας καί τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην κύριον Δανιήλ τήν πολλήν ἀγάπην μας καί τάς θερμάς εὐχάς μας διά πλουσίαν ἄνωθεν συναντίληψιν εἰς τήν κατά Θεόν πορείαν τοῦ χριστωνύμου Ρουμανικοῦ πληρώματος ἐπί τῇ βάσει ὅσων ἔμαθον καί ἐπιστώθησαν παρά τοῦ ἑορταζομένου μεγάλου Ἁγίου.

Εὐχαριστοῦμεν, τέλος, τόν Ὁσιολογιώτατον ἅγιον Καθηγούμενον κύριον Πέτρον διά τούς εὐλαβεῖς λόγους τῆς προσφωνήσεώς του καί ὅλην τήν ὁσίαν Διονυσιατικήν Ἀδελφότητα διά τούς κόπους των, τήν ἀγάπην των, τόν σεβασμόν των, τάς περιποιήσεις των καί τήν κατά πάντα ἄψογον ὀργάνωσιν τῶν τῆς πανηγύρεως.

Ἀδελφοί, «ὁ Θεός τῆς εἰρήνης ἁγιάσαι ὑμᾶς ὁλοτελεῖς, καί ὁλόκληρον ὑμῶν τό πνεῦμα καί ἡ ψυχή καί τό σῶμα ἀμέμπτως ἐν τῇ παρουσίᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τηρηθείη» (Α’ Θεσ. ε΄, 23), διά πρεσβειῶν τῆς Παναχράντου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας, τοῦ Τιμίου ἐνδόξου Προφήτου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τοῦ ἑορτάζοντος Ἁγίου Νήφωνος τοῦ Θαυματουργοῦ, τοῦ Κτήτορος Ὁσίου Διονυσίου καί πάντων τῶν Διονυσιατῶν καί λοιπῶν Ἁγιορειτῶν Ἁγίων.

Αἱ ταπειναί πατρικαί καί Πατριαρχικαί ἡμῶν εὐλογίαι σᾶς συνοδεύουν πάντοτε.

Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε!