Ὁσιολογιώτατε
Ἀρχιμανδρῖτα
κύριε Γρηγόριε, Ἡγούμενε
τῆς
καθ᾽
ἡμᾶς
Ἱερᾶς
Πατριαρχικῆς
καὶ
Σταυροπηγιακῆς
Μονῆς
Δοχειαρίου,
Ὁσιώτατοι πατέρες καὶ ἀδελφοί,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ἐκφράζοντες τὰς βαθείας εὐχαριστίας τῆς ἡμετέρας Μετριότητος διὰ τὴν λίαν τιμητικὴν ὑποδοχὴν καὶ τοὺς φιλόφρονας λόγους ὑμῶν, χρέος ἡγούμεθα νὰ ἐκφράσωμεν τὴν πολλὴν χαρὰν διὰ τὴν ἐπίτευξιν τῆς ἡμετέρας προσκυνηματικῆς ἐπισκέψεως εἰς τὴν καθ’ ὑμᾶς Ἱερὰν Μονήν, περὶ τῆς ὁποίας πολλὰ ἠκούσαμεν καὶ γνωρίζομεν παλαιόθεν.
Δοξάζομεν τὸν Θεόν, διότι ἀξιοῖ ἡμᾶς νὰ ἴδωμεν καὶ νὰ προσκυνήσωμεν τὴν πάνσεπτον, ὡς ἄλλην σελήνην ἀπαστράπτουσαν, ἀργυροειδῆ θαυματουργὸν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου τῆς Γοργοϋπηκόου, τῆς γοργῶς ὑπακουούσης εἰς πάντας τοὺς μετ’ εὐλαβείας εἰς Αὐτὴν καταφεύγοντας χριστιανοὺς καὶ ἐκπληρούσης τὰ πρὸς σωτηρίαν αὐτῶν αἰτήματα, ὡς ἁπτῶς μαρτυροῦν τὰ εὐχαριστήρια ἀφιερώματα τῶν πολλῶν εὐεργετηθέντων.
Ὡσαύτως, εἶναι ἰδιαιτέρα ἡ συγκίνησις ἡμῶν, διότι ἱστάμεθα εἰς τόπον, τὸν ὁποῖον ἡγίασαν διὰ τῶν θαυματουργιῶν καὶ τῆς ἀδιαλείπτου παρουσίας των οἱ Ἀρχάγγελοι Μιχαὴλ καὶ Γαβριήλ, οἱ ἀληθινοὶ θεμελιωταὶ καὶ ἀκοίμητοι φρουροὶ τῆς Μονῆς ταύτης, εἰς πᾶσαν δυσχερῆ περίστασιν τῆς ἱστορίας της, καὶ οἱ ὁποῖοι, ὡς ἀετοὶ χρυσόπτεροι, διὰ τῶν πτερύγων τῆς αὑτῶν δόξης καλύπτουν τὴν ἣν ἔπηξαν καλιάν.
Δὲν ἀποκρύπτομεν, ἀδελφοὶ καὶ πατέρες, ὅτι εἷς ἐκ τῶν λόγων τῆς ἐπιθυμίας ἡμῶν νὰ ἐπισκεφθῶμεν τὴν Ἱερὰν Μονήν σας ἦτο καὶ ἡ παλαιὰ φιλία καὶ ὁ πνευματικὸς δεσμὸς τῆς ἡμετέρας Μετριότητος μετὰ τῆς ὑμετέρας Ὁσιολογιότητος, ἅγιε Καθηγούμενε, ἐκ τῆς περιόδου τῆς παραμονῆς σας ἐν τῇ Ἱερᾷ Νήσῳ Πάτμω, ἔνθα ἔσχετε τὴν εὐλογίαν νὰ μαθητεύσητε πλησίον τοῦ ἀλήστου μνήμης καὶ ὁσιακῆς βιοτῆς Γέροντος Ἀμφιλοχίου Μακρῆ, ὡς παρὰ τοὺς πόδας Γαμαλιήλ.
Δοξάζομεν δὲ ἐκ ψυχῆς τὸν Κύριον καὶ τὴν πάναγνον Αὐτοῦ Μητέρα διὰ τὴν κατὰ Θεὸν πορείαν τοῦ ἱστορικοῦ τούτου Σεμνείου ἀρετῆς καὶ ἀσκήσεως, ἀφ’ ἧς στιγμῆς ἡ ὑμετέρα Ὁσιολογιότης ἐγκατεβίωσεν εἰς αὐτό, ὡς εἰς λιμένα εὔδιον, ὡς ὁλκὰς πολύφορτος διὰ τῆς πείρας τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς καὶ ἔχων πρὸ ὀφθαλμῶν αὐτῆς τὰ ἐναργῆ καὶ εὔγλωττα ὑποδείγματα ἐναρέτων ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, μοναστῶν καὶ μοναστριῶν, ἀλλὰ καὶ ἁπλῶν ἀνθρώπων τοῦ λαοῦ, τὰ ὁποῖα μάλιστα προσφάτως διὰ τοῦ γλαφυροῦ λόγου αὐτῆς ἐκυκλοφόρησε καὶ τύποις εἰς ὠφέλειαν καὶ οἰκοδομὴν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος.
Τὴν βιωματικὴν ἐμπειρίαν τοσούτων ἐτῶν θυσιαστικῆς ἀσκήσεως καὶ ἀφοσιώσεως εἰς τὴν ποικιλότροπον πνευματικὴν διακονίαν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας μετεδώκατε καὶ εἰς τὴν ὑφ’ ὑμᾶς τελοῦσαν ἀδελφότητα, ἅγιε Καθηγούμενε, ἀνάπτων εἰς τοὺς προσερχομένους τὴν φλόγα τοῦ θείου πόθου διὰ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, διδάσκων εἰς αὐτοὺς διὰ τοῦ ἐμπράκτου ὑποδείγματος τὴν ὑπακοὴν καὶ τὴν ἀγάπην διὰ τὴν κακοπάθειαν καὶ τὸν κόπον, ὁ ὁποῖος ὡς θυμίαμα εὔοσμον προσάγεται τῷ Κυρίῳ, καὶ παρακινῶν αὐτοὺς εἰς συνεχῆ μετάνοιαν, ἄσκησιν καὶ ἐπιστροφὴν εἰς τὸν Θεόν. Συγχρόνως δέ, διὰ τοῦ μυστηρίου τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως πολλὰς ψυχὰς ἀνεγεννήσατε πνευματικῶς καὶ ὡδηγήσατε εἰς ἐπίγνωσιν τοῦ Θεοῦ.
Θὰ ἦτο ἴσως παράλειψις ἐὰν δὲν ἐξεφράζομεν εἰς ὑμᾶς τὰ πατρικὰ ἡμῶν συγχαρητήρια, διότι τοσαύτην ἔμπρακτον μέριμναν ἐπεδείξατε ἐν ταὐτῷ καὶ διὰ τὴν κτηριακὴν ἀναστήλωσιν τῆς παλαιφάτου καθ’ ὑμᾶς Ἱερᾶς Μονῆς, ὥστε νὰ χαιρώμεθα αὐτὴν σήμερον ηὐπρεπισμένην καὶ κεκοσμημένην. Πολλῷ μᾶλλον καθ’ ὅσον, ὡς πληροφορούμεθα, εἰς τὴν ἀνακαίνισιν ταύτην συμμετέσχε κοπιωδῶς ἅπασα ἡ ὑμετέρα ἀδελφότης, ἐργαζομένη ἰδίαις χερσὶ καὶ ποτίζουσα τὸ ἔδαφος τῆς ἱερᾶς Μετανοίας της διὰ τῶν ἱδρώτων αὐτῆς.
Τοιουτρόπως, λοιπόν, συνεχίζετε καρποφόρως τὴν ἁγιορετικὴν μοναχικὴν παράδοσιν τῆς θυσίας καὶ τῆς αὐταπαρνήσεως καὶ θὰ ἀνήκητε καὶ ὑμεῖς εἰς τὴν χρυσῆν ἅλυσιν τῶν ἀπὸ αἰώνων μοναστῶν αὐτῆς, οἱ ὁποῖοι διὰ τοσούτων κακοπαθειῶν καὶ ἄλλων δυσχερειῶν κατώρθωσαν νὰ διατηρήσουν τὴν Μονὴν ὡς πνευματικὸν καὶ αἰσθητὸν φάρον φωτεινὸν ἐπὶ τοῦ χείλους τῆς θαλάσσης καὶ νὰ παραδώσουν αὐτὴν εἰς τὰς ἐπιγενομένας γενεάς.
Ὁ δὲ κόσμος καὶ καλλωπισμὸς τῆς Ἐκκλησίας, ἄνευ ὑπερβολῶν καὶ ἀκροτήτων, ἡ εὐκατάνυκτος καὶ ἐναρμόνιος ψαλμωδία, ἡ ἐπάνδρωσις τῆς Μονῆς διὰ νέων καὶ φερελπίδων μοναχῶν καὶ δοκίμων, ἡ παρουσία τῶν πολυπληθῶν προσκυνητῶν, πάντα ταῦτα μαρτυροῦν εὐγλώττως διὰ τὴν καρποφορίαν τῶν μοναχικῶν ἀγώνων ὑμῶν προσωπικῶς καὶ τῆς ὑμετέρας συνοδείας καὶ τὴν πληροφορίαν τῶν συνεχῶν κόπων αὐτῆς. Συγχρόνως ὅμως μαρτυροῦν καὶ διὰ τὴν διατήρησιν ἑνὸς γνησίου μοναχικοῦ φρονήματος, συμφώνως πρὸς τὰς ὑποθήκας τῶν κτητόρων, καὶ δὴ τοῦ Ὁσίου Νεοφύτου, ὁ ὁποῖος ἐθεμελίωσε τὴν Ἱερὰν ταύτην Μάνδραν διὰ τῶν κόπων, τῶν μόχθων καὶ τῶν ἀδιαλείπτων προσευχῶν του καὶ τὴν παρέδωκεν εἰς τοὺς Ἀρχιστρατήγους Μιχαὴλ καὶ Γαβριήλ, κεκοσμημένην καὶ ἐστολισμένην ὡς νύμφην περικαλλῆ καὶ περίβλεπτον. Τοῖς παραγγέλμασι καὶ τῷ ὑποδείγματι τούτου καὶ ὑμεῖς στοιχοῦντες, ἀνεδείχθητε εἰς νέους κτήτορας κατὰ τὴν ἐσχάτην ταύτην ἐποχήν, διὰ τοῦ μεγάλου, ὑλικῶς καὶ πνευματικῶς, τούτου ἀνακαινιστοῦ ἔργου, ἀνταξίου κατὰ πάντα τῆς ἱστορίας, τῶν ἁγίων καὶ τοῦ ὀνόματος τῆς Μονῆς, ὥστε νὰ προκαλῆται ὁ θαυμασμὸς τῶν προσερχομένων καὶ ἡ δοξολογία τοῦ Ὀνόματος τοῦ Θεοῦ.
Ἀδελφοὶ καὶ πατέρες,
Ἠξιώθητε παρὰ Κυρίου νὰ αἴρητε καθημερινῶς τὸν σταυρὸν τῆς μοναχικῆς ζωῆς. Ἀγωνισθῆτε, προτρεπόμεθα πατρικῶς, νὰ εἶσθε ἐσαεὶ «κήρυκες τῆς ἐρχομένης Βασιλείας», κατὰ τὸν Ἅγιον Γρηγόριον τὸν Παλαμᾶν, ζῶντες διὰ τῶν οὐρανίων καὶ ἀγγελοειδῶν ἀρετῶν τῆς παρθενίας, τῆς ἀκτημοσύνης καὶ τῆς ὑπακοῆς ἐν ἀδελφικῇ συμπνοίᾳ καὶ ἀγάπῃ, καὶ νὰ μεταμορφοῦσθε εἰς ἐμψύχους ναοὺς τοῦ ζῶντος Θεοῦ, ἐστολισμένους διὰ τῶν ἀνθέων τῶν μοναχικῶν τούτων ἀρετῶν, τὰ ὁποῖα ὡς νοητὰς μελίσσας προσκελκύουν τὰς προστάτιδάς σας ἀγγελικὰς δυνάμεις.
Τοιουτοτρόπως θὰ εἶσθε καὶ διὰ τοὺς κοπιῶντας καὶ πεφορτισμένους ἐν τῷ κόσμῳ ἀδελφούς μας, ἰδιαιτέρως κατὰ τὴν παροῦσαν δυσχερῆ περίοδον τῆς πνευματικῆς καὶ γενικῆς κρίσεως, στύλοι πνευματικοὶ φανεροῦντες ἐν τῇ Μονῇ ταύτῃ τῆς Γοργοϋπηκόου Κυρίας Θεοτόκου τὴν μεγίστην παρρησίαν τὴν ὁποίαν Αὕτη ἔχει πλησίον τοῦ ἠγαπημένου Υἱοῦ της καὶ Θεοῦ ἡμῶν, τῆς ὁποίας τῶν σωτηριωδῶν εὐεργεσιῶν εἴθε καὶ ἅπαντες οἱ παρόντες ἐνταῦθα νὰ ἀξιωθῶμεν ἐν τῷ μέλλοντι αἰῶνι.
Καὶ τοῦτο διὰ σᾶς τοὺς μεγαλύνοντας ἡμέρας τε καὶ νυκτὸς τὴν ὄντως Θεοτόκον Μητέρα τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, εἶναι πολὺ φυσικόν. Τὸ ἱερὸν αὐτῆς Πρόσωπον εἶναι τὸ πρότυπον καὶ ἀρχέτυπον παντὸς μοναχοῦ καὶ συγκεντρώνει ἐν αὐτῷ πάσας τὰς ἐπιδιωκομένας μοναχικὰς ἀρετὰς εἰς τὸν ὕψιστον, μάλιστα, βαθμόν. Αὕτη, κατὰ τὴν ἀψευδῆ ὑπόσχεσίν της, εἶναι ἡ σκέπη καὶ βοήθεια καὶ κραταιὰ προστασία τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μονῆς τῶν Ἀρχαγγέλων, προνοοῦσα μητρικῶς ὑπὲρ τῶν ἐν αὐτῇ ἐγκαταβιούντων ὡς πρόμαχος καί κυβερνήτης ἔνστοργος.
Εὐχαριστοῦντες καὶ πάλιν τῷ Κυρίω, πρῶτον, καὶ ἔπειτα τῇ ὑμετέρᾳ Ὀσιολογιότητι καὶ τοῖς σὺν ὑμῖν ἀγαπητοῖς ἀδελφοῖς καὶ συνασκηταῖς, ἅγιε Καθηγούμενε, διὰ τὴν φιλοπάτορα ὑποδοχήν, σᾶς εὐχόμεθα πατρικῶς δύναμιν ἐξ ὕψους εἰς τὴν ἐνταῦθα ἀσκητικήν παλαίστραν καὶ πλουσίαν τὴν Χάριν τῶν ἀδιαλείπτως λατρευουσῶν τῷ Κυρίῳ καὶ παρισταμένων ἐνώπιον τοῦ Δεσποτικοῦ Αὑτοῦ Θρόνου Ἀρχαγγελικῶν Δυνάμεων, πρὸς καρποφόρον καὶ εὐάρεστον τῷ Κυρίω συνέχισιν τῆς μοναχικῆς πορείας σας.
Ἡ δὲ Χάρις καὶ Εὐλογία καὶ Σκέπη τῆς Κυρίας Θεοτόκου εἴησαν μετὰ πάντων ὑμῶν, ἀδελφοὶ καὶ πατέρες καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ.
Ὁσιώτατοι πατέρες καὶ ἀδελφοί,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ἐκφράζοντες τὰς βαθείας εὐχαριστίας τῆς ἡμετέρας Μετριότητος διὰ τὴν λίαν τιμητικὴν ὑποδοχὴν καὶ τοὺς φιλόφρονας λόγους ὑμῶν, χρέος ἡγούμεθα νὰ ἐκφράσωμεν τὴν πολλὴν χαρὰν διὰ τὴν ἐπίτευξιν τῆς ἡμετέρας προσκυνηματικῆς ἐπισκέψεως εἰς τὴν καθ’ ὑμᾶς Ἱερὰν Μονήν, περὶ τῆς ὁποίας πολλὰ ἠκούσαμεν καὶ γνωρίζομεν παλαιόθεν.
Δοξάζομεν τὸν Θεόν, διότι ἀξιοῖ ἡμᾶς νὰ ἴδωμεν καὶ νὰ προσκυνήσωμεν τὴν πάνσεπτον, ὡς ἄλλην σελήνην ἀπαστράπτουσαν, ἀργυροειδῆ θαυματουργὸν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου τῆς Γοργοϋπηκόου, τῆς γοργῶς ὑπακουούσης εἰς πάντας τοὺς μετ’ εὐλαβείας εἰς Αὐτὴν καταφεύγοντας χριστιανοὺς καὶ ἐκπληρούσης τὰ πρὸς σωτηρίαν αὐτῶν αἰτήματα, ὡς ἁπτῶς μαρτυροῦν τὰ εὐχαριστήρια ἀφιερώματα τῶν πολλῶν εὐεργετηθέντων.
Ὡσαύτως, εἶναι ἰδιαιτέρα ἡ συγκίνησις ἡμῶν, διότι ἱστάμεθα εἰς τόπον, τὸν ὁποῖον ἡγίασαν διὰ τῶν θαυματουργιῶν καὶ τῆς ἀδιαλείπτου παρουσίας των οἱ Ἀρχάγγελοι Μιχαὴλ καὶ Γαβριήλ, οἱ ἀληθινοὶ θεμελιωταὶ καὶ ἀκοίμητοι φρουροὶ τῆς Μονῆς ταύτης, εἰς πᾶσαν δυσχερῆ περίστασιν τῆς ἱστορίας της, καὶ οἱ ὁποῖοι, ὡς ἀετοὶ χρυσόπτεροι, διὰ τῶν πτερύγων τῆς αὑτῶν δόξης καλύπτουν τὴν ἣν ἔπηξαν καλιάν.
Δὲν ἀποκρύπτομεν, ἀδελφοὶ καὶ πατέρες, ὅτι εἷς ἐκ τῶν λόγων τῆς ἐπιθυμίας ἡμῶν νὰ ἐπισκεφθῶμεν τὴν Ἱερὰν Μονήν σας ἦτο καὶ ἡ παλαιὰ φιλία καὶ ὁ πνευματικὸς δεσμὸς τῆς ἡμετέρας Μετριότητος μετὰ τῆς ὑμετέρας Ὁσιολογιότητος, ἅγιε Καθηγούμενε, ἐκ τῆς περιόδου τῆς παραμονῆς σας ἐν τῇ Ἱερᾷ Νήσῳ Πάτμω, ἔνθα ἔσχετε τὴν εὐλογίαν νὰ μαθητεύσητε πλησίον τοῦ ἀλήστου μνήμης καὶ ὁσιακῆς βιοτῆς Γέροντος Ἀμφιλοχίου Μακρῆ, ὡς παρὰ τοὺς πόδας Γαμαλιήλ.
Δοξάζομεν δὲ ἐκ ψυχῆς τὸν Κύριον καὶ τὴν πάναγνον Αὐτοῦ Μητέρα διὰ τὴν κατὰ Θεὸν πορείαν τοῦ ἱστορικοῦ τούτου Σεμνείου ἀρετῆς καὶ ἀσκήσεως, ἀφ’ ἧς στιγμῆς ἡ ὑμετέρα Ὁσιολογιότης ἐγκατεβίωσεν εἰς αὐτό, ὡς εἰς λιμένα εὔδιον, ὡς ὁλκὰς πολύφορτος διὰ τῆς πείρας τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς καὶ ἔχων πρὸ ὀφθαλμῶν αὐτῆς τὰ ἐναργῆ καὶ εὔγλωττα ὑποδείγματα ἐναρέτων ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, μοναστῶν καὶ μοναστριῶν, ἀλλὰ καὶ ἁπλῶν ἀνθρώπων τοῦ λαοῦ, τὰ ὁποῖα μάλιστα προσφάτως διὰ τοῦ γλαφυροῦ λόγου αὐτῆς ἐκυκλοφόρησε καὶ τύποις εἰς ὠφέλειαν καὶ οἰκοδομὴν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος.
Τὴν βιωματικὴν ἐμπειρίαν τοσούτων ἐτῶν θυσιαστικῆς ἀσκήσεως καὶ ἀφοσιώσεως εἰς τὴν ποικιλότροπον πνευματικὴν διακονίαν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας μετεδώκατε καὶ εἰς τὴν ὑφ’ ὑμᾶς τελοῦσαν ἀδελφότητα, ἅγιε Καθηγούμενε, ἀνάπτων εἰς τοὺς προσερχομένους τὴν φλόγα τοῦ θείου πόθου διὰ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, διδάσκων εἰς αὐτοὺς διὰ τοῦ ἐμπράκτου ὑποδείγματος τὴν ὑπακοὴν καὶ τὴν ἀγάπην διὰ τὴν κακοπάθειαν καὶ τὸν κόπον, ὁ ὁποῖος ὡς θυμίαμα εὔοσμον προσάγεται τῷ Κυρίῳ, καὶ παρακινῶν αὐτοὺς εἰς συνεχῆ μετάνοιαν, ἄσκησιν καὶ ἐπιστροφὴν εἰς τὸν Θεόν. Συγχρόνως δέ, διὰ τοῦ μυστηρίου τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως πολλὰς ψυχὰς ἀνεγεννήσατε πνευματικῶς καὶ ὡδηγήσατε εἰς ἐπίγνωσιν τοῦ Θεοῦ.
Θὰ ἦτο ἴσως παράλειψις ἐὰν δὲν ἐξεφράζομεν εἰς ὑμᾶς τὰ πατρικὰ ἡμῶν συγχαρητήρια, διότι τοσαύτην ἔμπρακτον μέριμναν ἐπεδείξατε ἐν ταὐτῷ καὶ διὰ τὴν κτηριακὴν ἀναστήλωσιν τῆς παλαιφάτου καθ’ ὑμᾶς Ἱερᾶς Μονῆς, ὥστε νὰ χαιρώμεθα αὐτὴν σήμερον ηὐπρεπισμένην καὶ κεκοσμημένην. Πολλῷ μᾶλλον καθ’ ὅσον, ὡς πληροφορούμεθα, εἰς τὴν ἀνακαίνισιν ταύτην συμμετέσχε κοπιωδῶς ἅπασα ἡ ὑμετέρα ἀδελφότης, ἐργαζομένη ἰδίαις χερσὶ καὶ ποτίζουσα τὸ ἔδαφος τῆς ἱερᾶς Μετανοίας της διὰ τῶν ἱδρώτων αὐτῆς.
Τοιουτρόπως, λοιπόν, συνεχίζετε καρποφόρως τὴν ἁγιορετικὴν μοναχικὴν παράδοσιν τῆς θυσίας καὶ τῆς αὐταπαρνήσεως καὶ θὰ ἀνήκητε καὶ ὑμεῖς εἰς τὴν χρυσῆν ἅλυσιν τῶν ἀπὸ αἰώνων μοναστῶν αὐτῆς, οἱ ὁποῖοι διὰ τοσούτων κακοπαθειῶν καὶ ἄλλων δυσχερειῶν κατώρθωσαν νὰ διατηρήσουν τὴν Μονὴν ὡς πνευματικὸν καὶ αἰσθητὸν φάρον φωτεινὸν ἐπὶ τοῦ χείλους τῆς θαλάσσης καὶ νὰ παραδώσουν αὐτὴν εἰς τὰς ἐπιγενομένας γενεάς.
Ὁ δὲ κόσμος καὶ καλλωπισμὸς τῆς Ἐκκλησίας, ἄνευ ὑπερβολῶν καὶ ἀκροτήτων, ἡ εὐκατάνυκτος καὶ ἐναρμόνιος ψαλμωδία, ἡ ἐπάνδρωσις τῆς Μονῆς διὰ νέων καὶ φερελπίδων μοναχῶν καὶ δοκίμων, ἡ παρουσία τῶν πολυπληθῶν προσκυνητῶν, πάντα ταῦτα μαρτυροῦν εὐγλώττως διὰ τὴν καρποφορίαν τῶν μοναχικῶν ἀγώνων ὑμῶν προσωπικῶς καὶ τῆς ὑμετέρας συνοδείας καὶ τὴν πληροφορίαν τῶν συνεχῶν κόπων αὐτῆς. Συγχρόνως ὅμως μαρτυροῦν καὶ διὰ τὴν διατήρησιν ἑνὸς γνησίου μοναχικοῦ φρονήματος, συμφώνως πρὸς τὰς ὑποθήκας τῶν κτητόρων, καὶ δὴ τοῦ Ὁσίου Νεοφύτου, ὁ ὁποῖος ἐθεμελίωσε τὴν Ἱερὰν ταύτην Μάνδραν διὰ τῶν κόπων, τῶν μόχθων καὶ τῶν ἀδιαλείπτων προσευχῶν του καὶ τὴν παρέδωκεν εἰς τοὺς Ἀρχιστρατήγους Μιχαὴλ καὶ Γαβριήλ, κεκοσμημένην καὶ ἐστολισμένην ὡς νύμφην περικαλλῆ καὶ περίβλεπτον. Τοῖς παραγγέλμασι καὶ τῷ ὑποδείγματι τούτου καὶ ὑμεῖς στοιχοῦντες, ἀνεδείχθητε εἰς νέους κτήτορας κατὰ τὴν ἐσχάτην ταύτην ἐποχήν, διὰ τοῦ μεγάλου, ὑλικῶς καὶ πνευματικῶς, τούτου ἀνακαινιστοῦ ἔργου, ἀνταξίου κατὰ πάντα τῆς ἱστορίας, τῶν ἁγίων καὶ τοῦ ὀνόματος τῆς Μονῆς, ὥστε νὰ προκαλῆται ὁ θαυμασμὸς τῶν προσερχομένων καὶ ἡ δοξολογία τοῦ Ὀνόματος τοῦ Θεοῦ.
Ἀδελφοὶ καὶ πατέρες,
Ἠξιώθητε παρὰ Κυρίου νὰ αἴρητε καθημερινῶς τὸν σταυρὸν τῆς μοναχικῆς ζωῆς. Ἀγωνισθῆτε, προτρεπόμεθα πατρικῶς, νὰ εἶσθε ἐσαεὶ «κήρυκες τῆς ἐρχομένης Βασιλείας», κατὰ τὸν Ἅγιον Γρηγόριον τὸν Παλαμᾶν, ζῶντες διὰ τῶν οὐρανίων καὶ ἀγγελοειδῶν ἀρετῶν τῆς παρθενίας, τῆς ἀκτημοσύνης καὶ τῆς ὑπακοῆς ἐν ἀδελφικῇ συμπνοίᾳ καὶ ἀγάπῃ, καὶ νὰ μεταμορφοῦσθε εἰς ἐμψύχους ναοὺς τοῦ ζῶντος Θεοῦ, ἐστολισμένους διὰ τῶν ἀνθέων τῶν μοναχικῶν τούτων ἀρετῶν, τὰ ὁποῖα ὡς νοητὰς μελίσσας προσκελκύουν τὰς προστάτιδάς σας ἀγγελικὰς δυνάμεις.
Τοιουτοτρόπως θὰ εἶσθε καὶ διὰ τοὺς κοπιῶντας καὶ πεφορτισμένους ἐν τῷ κόσμῳ ἀδελφούς μας, ἰδιαιτέρως κατὰ τὴν παροῦσαν δυσχερῆ περίοδον τῆς πνευματικῆς καὶ γενικῆς κρίσεως, στύλοι πνευματικοὶ φανεροῦντες ἐν τῇ Μονῇ ταύτῃ τῆς Γοργοϋπηκόου Κυρίας Θεοτόκου τὴν μεγίστην παρρησίαν τὴν ὁποίαν Αὕτη ἔχει πλησίον τοῦ ἠγαπημένου Υἱοῦ της καὶ Θεοῦ ἡμῶν, τῆς ὁποίας τῶν σωτηριωδῶν εὐεργεσιῶν εἴθε καὶ ἅπαντες οἱ παρόντες ἐνταῦθα νὰ ἀξιωθῶμεν ἐν τῷ μέλλοντι αἰῶνι.
Καὶ τοῦτο διὰ σᾶς τοὺς μεγαλύνοντας ἡμέρας τε καὶ νυκτὸς τὴν ὄντως Θεοτόκον Μητέρα τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, εἶναι πολὺ φυσικόν. Τὸ ἱερὸν αὐτῆς Πρόσωπον εἶναι τὸ πρότυπον καὶ ἀρχέτυπον παντὸς μοναχοῦ καὶ συγκεντρώνει ἐν αὐτῷ πάσας τὰς ἐπιδιωκομένας μοναχικὰς ἀρετὰς εἰς τὸν ὕψιστον, μάλιστα, βαθμόν. Αὕτη, κατὰ τὴν ἀψευδῆ ὑπόσχεσίν της, εἶναι ἡ σκέπη καὶ βοήθεια καὶ κραταιὰ προστασία τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μονῆς τῶν Ἀρχαγγέλων, προνοοῦσα μητρικῶς ὑπὲρ τῶν ἐν αὐτῇ ἐγκαταβιούντων ὡς πρόμαχος καί κυβερνήτης ἔνστοργος.
Εὐχαριστοῦντες καὶ πάλιν τῷ Κυρίω, πρῶτον, καὶ ἔπειτα τῇ ὑμετέρᾳ Ὀσιολογιότητι καὶ τοῖς σὺν ὑμῖν ἀγαπητοῖς ἀδελφοῖς καὶ συνασκηταῖς, ἅγιε Καθηγούμενε, διὰ τὴν φιλοπάτορα ὑποδοχήν, σᾶς εὐχόμεθα πατρικῶς δύναμιν ἐξ ὕψους εἰς τὴν ἐνταῦθα ἀσκητικήν παλαίστραν καὶ πλουσίαν τὴν Χάριν τῶν ἀδιαλείπτως λατρευουσῶν τῷ Κυρίῳ καὶ παρισταμένων ἐνώπιον τοῦ Δεσποτικοῦ Αὑτοῦ Θρόνου Ἀρχαγγελικῶν Δυνάμεων, πρὸς καρποφόρον καὶ εὐάρεστον τῷ Κυρίω συνέχισιν τῆς μοναχικῆς πορείας σας.
Ἡ δὲ Χάρις καὶ Εὐλογία καὶ Σκέπη τῆς Κυρίας Θεοτόκου εἴησαν μετὰ πάντων ὑμῶν, ἀδελφοὶ καὶ πατέρες καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου